جايگاه و اهمّيّت كرونا ( شفقت) در مكتب مهايانه بودايي و مكتب خراسان عرفان اسلامي

كرونا ( شفقت) از مهم‌ترين اركان تفكر بودايي است و در تمامي مكاتب از اهمّيّت خاصي برخوردار است. در فرقه هينه‌يا‌نه ( تهرواده)، كرونا يكي از چهار برهمه‌ويهاره ( نگرش متعالي) است. هر چند كه كرونا يكي از مقامات ارهت است اما مشخصه‌ي اصلي او نيست. در فرقه مهايانه، تأكيد خاصي بر اهمّيّت كرونا مي‌شود.در اين فرقه به جز راه‌هاي هشت‌گانه براي توقف رنج، راه بدهيستوه را مطرح مي‌كنند، آرمان بدهيستوه رهايي همه موجودات از رنج است. به همين دليل سالك مهاياني نيروانه‌ي خودش را به تعليق در مي‌آورد و با قلب مشفق عظيم‌اش، همه‌گونه راه و روش را به كار مي‌بندد ( اوپايه) تا انسانهايي كه هنوز در تاريكي سير مي‌كنند نجات يابند. مهر بيكران و آرزوي رهايي و نيكبختي كه از احساس همدردي و باور به يكساني ذاتي همه موجودات سرچشمه مي‌گيرد، صفت ويژه و برجسته بدهيستوگان است. در عرفان اسلامي مفاهيم متناظر با كرونا ( شفقت، محبّت، رحمت و ... ) اهمّيّت والايي دارد و يكي از عاليترين و مهمترين احوال عارف است كه در اين مقاله به اهمّيّت كرونا و مفاهيم متناظر با آن در مكتب مهايانه بودايي و مكتب خراسان عرفان اسلامي پرداخته شده است.