بازنمايي انديشه ديني در مسئوليت مدني ناشي از مزاحمت و مقارنه آن با حقوق انگليس

مسئوليت مدني ناشي از مزاحمت در حقوق مالي يكي از حوزه هاي مهم مسوليت مدني است. افراد از طريق تصرفاتي كه در ملك خود انجام مي دهند و يا در جريان اجراي حق خود، ممكن است باعث ايجاد مزاحمت و ورد ضرر به غير گردند. اين بحث محل تلاقي حقوق اموال و مسوليت مدني است. ازسوي مالك حق هرگونه تصرف وانتفاع در ملك خود را دارد (ماده 30 ق.م) ازطرفي ديگر حق مالكيت، محدود به اين حق طبيعي وقانوني است كه به مالكيت ديگري خسارتي وارد نشود (ماده 132 ق. م و اصل 40 ق.ن ا) قانون مدني راجع به مسئوليت مدني مالك حكم صريحي ندارد؛ شرايط واركان آن را نيز بيان ننموده است؛ لذا با بررسي تطبيقي موضوع به روش تحليلي – توصيفي اين نتيجه حاصل شد كه تصرف زايد بر متعارف اگربا عث ايجاد مزاحمت درحقوق مالي و زيان همسايه گردد، خواه مورد نياز متصرف باشد يا مورد نياز وي نباشد، موجب مسئوليت مدني متصرف است. ومطلق بودن حق، متعارف بودن فعل ورفع حاجت، رافع مسئوليت نيست. ودر هرحال قاعده لاضرر بر روابط ناشي از مجاورت وهمسايگي حاكم است و تصرفات متصرف تاحد عرفي ناشي از مجاورت قابل تحمل است. براي اينكه مصاديق خاص دستورهاي اخلاقي را به دست آوريم به دين نيازمنديم و اين وحي است كه مي‌تواند دستورهاي مبتني بر باور و اعتقاد را در مورد خاصي با حدود خاص و شرايط و لوازمش تبيين كند