نگاهي بر قراردادهاي مشاركت در توليد و نقش آن در حوضه خزر جنوبي

قراردادهاي مشاركت در توليد كه در اواسط دهه 1960 توسط دولت اندونزي معرفي گرديد، امروزه نقش مهمي در اكتشاف، توسعه و توليد ميادين نفتي در بسياري از مناطق جهان ايفا كرده است. در يك قرارداد مشاركت در توليد، يك شركت نفتي خارجي يا يك كنسرسيوم متشكل از چندين شركت بين‌المللي با قبول تمام ريسك‌ها و مخاطرات اقدام به سرمايه‌گذاري در يك ميدان يا بلوك اكتشافي مي‌كند و در صورت موفقيت‌آميز بودن اكتشاف و كشف منابع تجاري نفت و گاز، به‌عنوان پاداش در توليد ميدان سهيم مي‌شود. مشاركت در توليد، مدل قراردادي غالب در درياي خزر مي‌باشد. كشورهاي آذربايجان و تركمنستان كه مانند جمهوري اسلامي ايران در حوضه خزر جنوبي صاحب پتانسيل هيدروكربني و ميادين نفت و گاز هستند، قراردادهاي مشاركت در توليد متعددي را با شركت‌هاي بين‌المللي به‌منظور توسعه بلوك‌هاي خود به امضاء رسانيده‌اند. در اين مقاله پس از معرفي قراردادهاي مشاركت در توليد، اجزاي اقتصادي اين قالب قراردادي بررسي خواهد گرديد. در ادامه، بلوك‌هاي مشاركت در توليد كشورهاي آذربايجان و تركمنستان در حوضه خزر جنوبي و اطلاعات مربوطه آنها معرفي خواهد شد.