بررسي ديدگاه‌هاي تفسيري آيات حجاب و مجرمانه بودن عدم رعايت حجاب شرعي

يكي از واجبات الهي كه در شرع مقدس اسلام مورد تأكيد قرار گرفته است، مسئله پوشش (حجاب) زن و مرد است؛ به‌گونه‌اي كه چگونگي پوشش مي تواند نماد حيا و عفت يا طهارت قلبي در انسان باشد. آيات و روايات بسياري به اهميت و وجوب پوشش شرعي براي مكلفين در برابر نامحرم اشاره دارند. بايد پذيرفت مراعات يا عدم مراعات پوشش اسلامي، سهم بسزايي در سلامت يا انحطاط افراد جامعه اسلامي دارد. برخي با ترويج اين شبهه كه مسئله پوشش يا حجاب امري كاملاً شخصي و فردي است، از كاركرد ديني و اجتماعي حجاب در سلامت جامعه و يا تأثير عدم رعايت حجاب و بدپوششي در ترويج مفاسد اخلاقي و ناهنجاري‌هاي اجتماعي غفلت كرده و معتقدند كه حكومت نمي‌تواند براي مبارزه با بي‌حجابي از باب امر به معروف و نهي از منكر اقدام نمايد؛ چراكه اساسا بدحجابي جرم نيست. پژوهش حاضر براساس مباني قرآني و روايي، مفهوم و حكم پوشش شرعي و مفهوم جرم در آيات را با مراجعه به نظر مفسران اماميه و اهل‌سنت به دست آورده است. همچنين، عنوان مجرمانه‌بودن بدحجابي و بي‌حجابي (عدم رعايت پوشش شرعي)را با بهره‌گيري از ديدگاه‌هاي مفسران و فقيهان و قاعده «لكل ذنب حد» تأكيد و اثبات كرده است.