نقد رابطۀ تقليد و خشونت در انديشۀ ژيرار

ژيرار با ارجاع خشونت به سرشت انسان، تقليد را عامل اصلي خشونت مي‏داند. از نظر ژيرار ستايش الگو، تقليد از تمايلات الگو را در ستايشگر برمي‌انگيزد. اين امر به رقابت و خشونت ميان مقلد و الگو منتهي مي‎شود. ازآنجاكه تقليد ويژگي سرايت دارد و مسري است كل فضاي اجتماع را از خشونت آكنده مي‌كند. تقليد هم‏چنان كه عامل خشونت است؛ مي‌تواند عامل نابودي خشونت نيز باشد؛ اين نابودي گاه موقتي است كه در متهم كردن و تنبيه كردن قرباني تحقق مي‏يابد و گاه قطعي و هميشگي است كه با تقليد از الگوي الهي (مسيح) فعليت مي‏يابد. بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش نظريۀ تقليدي ژيرار داراي امتيازات قابل‌اعتنايي است، مانند واكاوي ريشه‎هاي خشونت در سرشت انسان و ارائه تحليل فلسفي از آن، انسجام منطقي ميان فرازهاي اصلي آن و توان تبيين گونه ‏هايي خاص از خشونت كه نظريه‌ها ديگر بدان گونه‌ها معطوف نيستند. در اين نظريه كاستي‎هايي نيز وجود دارد كه عبارت‏اند از ناتواني در تفسير جامع از خشونت و فروكاستن آن تنها به يك عامل وآشفتگي روشي.