اعتباريابي ابعاد و مؤلفه‌هاي فرهنگ ريسك: كاربرد دلفي فازي

فرهنگ ريسك، از موضوعات جديدي است كه پس از وقوع بحران‌هاي مالي وارد ادبيات مديريت ريسك شده است. درحاليكه پژوهش‌هاي متعددي در خصوص مدل‌هاي كمّي مديريت ريسك صورت گرفته، با وجود اين، جنبه‌هاي رفتاري مديريت ريسك، كه در مفهوم فرهنگ ريسك تجلي مي‌يابد، نيازمند تلاش‌هاي فكري، توسعه تئوري‌ها و انجام پژو‌هش‌هاي بيشتري است. هدفاصلياينپژوهش شناسايي ابعاد و مؤلفه‌هاي فرهنگ ريسك در راستاي دستيابي به مقياسي برايشناساييوسنجش فرهنگ ريسك است. از سوي ديگر يك گام مهم و حياتي در هر پژوهشي تصميم‌گيري در خصوص مؤلفه‌هاي مناسب هر سازه است. نگه‌داشتن مؤلفه‌هاي نامناسب و حذف مؤلفه‌هاي با اهميت جهت‌گيري مطالعات را گمراه‌ مي‌سازد. در اين پژوهش شيوه‌دلفي فازي به عنوان يكي از فنون تحليل علمي براي دستيابي به اتفاق نظر ميان اعضاي پنل براي تعيين مؤلفه‌‌ها و ابعاد فرهنگ ريسك بكار برده شده است. اين روش ابهام، تنوع و تفاوت ديدگاه‌ها را در ميان آنها كاهش مي‌دهد و با دادن اطمينان از اينكه آيا داده‌هاي جمع‌آوري شده از اعتبار لازم برخوردار هستند، كيفيت مؤلفه‌هاي انتخاب شده را افزايش مي‌دهد. بدين منظور پرسشنامه‌اي با بهره‌گيري از نتايج پژوهش‌هاي پيشين تدوين و براي اعضاي پنل كه شامل مديران ريسك نظام بانكي بودند ارسال شد. روش دلفي فازي دراين پژوهش درمجموع در دو دور به انجام رسيد. اعضاي پنل دلفي در مجموع 56 مؤلفه، 13 بعد فرعي و 4 بعد اصلي را به عنوان ابعاد و مؤلفه‌هاي فرهنگ ريسك در صنعت بانكداري تشخيص دادند. 2 مؤلفه نيز به عنوان نتايج ملموس فرهنگ ريسك شناسايي شد.