گونه شناسي نظريه‌هاي بين‌المللي سازي نظام‌هاي نوآوري

اين مقاله به تحليل آن دسته از نظريه‌هاي نگرش نظام نوآوري مي‌پردازد كه بر شناخت بُعد بين‌المللي اين نظام‌ها تمركز دارند. مطالعات نظري و تجربي در خصوص بين‌المللي سازي نظام‌هاي نوآوري از اواخر دهه اول قرن بيست و يك، رو به گسترش نهاد. در اين مقاله با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي، ۳۹ اثر پژوهشي كه از سال ۱۹۹۱ تا سال ۲۰۱۷ در اين زمينه منتشر شده‌، مورد بررسي قرار گرفته است. رويكرد روش تحليل محتوا قياسي بوده و براي مقوله بندي ساخت يافته، از مفاهيم چهارگانه نظام‌هاي نوآوري (ملي، منطقه‌اي، بخشي، فناورانه) و رويكردهاي بين‌المللي سازي استفاده شده است. پس از سازمان‌دهي و تجزيه و تحليل داده‌هاي گردآوري، مقاله به اين نتيجه مي‌رسد كه مي‌توان ادبيات بين‌المللي‌سازي نظام‌هاي نوآوري را به ۸ گونه مختلف تقسيم كرد. همچنين در سال‌هاي اخير يك همگرايي بين گونه‌هاي مختلف بين‌المللي سازي مشاهده مي‌شود كه نمونه بارز آن مفهوم «نظام نوآوري جهاني» است. ادبيات بررسي شده، در خصوص كشورهاي تازه صنعتي شده، به عنوان الگوهاي موفق، نشان مي‌دهد كه اين كشورها براي پر كردن شكاف و رسيدن به توسعه يافتگي، نگرش نظام‌هاي نوآوري را به همراه مشاركت بين‌المللي و حضور در شبكه‌هاي جهاني توليد و زنجيره‌هاي جهاني ارزش به كار برده‌اند.