عوامل زمينه‌اي مؤثر بر آموزش‌هاي مجازي دانشگاهي در ايران

با ورود فناوري اطلاعات و ارتباطات به عرصه دانشگاهها و مراكز آموزشي و تلفيق آن با برنامه هاي درسي و آموزشي، نظام جديد و با اهميتي تحت عنوان آموزش هاي الكترونيكي شكل گرفته و در حال گسترش است كه توجه بسياري از دانشگاه ها را به خود جلب كرده است. هدف اصلي مقاله حاضر، شناسايي عوامل زمينه اي مؤثر بر آموزش هاي مجازي دانشگاهي در ايران به‌منظور ارائه مدل مناسب بود. نمونه‌گيري به صورت هدفمند و به روش گلوله برفي انجام شد و 22 مصاحبه عميق و كيفي صورت گرفت. تحليل داده ها براساس نظريه داده بنياد پس از انجام كدگذاري در سه مرحله باز، محوري و انتخابي، مبين 30 نشان مؤثر براي الگوي آموزش هاي مجازي دانشگاهي در ايران بود. اين نشان ها در 7 مفهوم ارتباطات، اعتماد سازي، بومي سازي دانش، بينش، تعهد منابع انساني، فرهنگ، فناوري شناسايي و سطح بندي شدند كه مي توانند در طراحي و توسعه مراكز آموزش مجازي و همچنين اجراي برنامه هاي آن مؤثر باشند.