مدلي جهت اولويت‌بندي پوياي تجهيزات و حالات شكست بحراني

يكي از روش‌هايي كه در تحليل ريسك عمليات نگهداري و تعميرات توسط پژوهشگران به‌طور گسترده مورداستفاده قرار گرفته است، تجزيه‌وتحليل اثر و حالات شكست است؛ اما رويكرد مرسوم تجزيه‌وتحليل اثر و حالات شكست (FMEA) براي اولويت‌بندي تجهيزات و حالات شكست، با اشكالات اساسي روبرو است. هدف اين مقاله اولويت‌بندي پوياي تجهيزات در محيط فازي شهودي با مقادير بازه‌اي به منظور شناسايي تجهيزات بحراني است، به طوري كه نواقص رويكرد مرسوم تجزيه‌وتحليل اثر و حالات شكست را نداشته باشد. بدين منظور ابتدا روش وزن دهي پوياي مبتني بر وضعيت فازي شهودي با مقادير بازه‌اي (IVIF-CBDW) ارائه شده است. در اين روش، وزن‌هاي پوياي متناسب با هر تجهيز محاسبه‌شده و بنابراين رتبه‌بندي پويايي جهت تجهيزات ارائه مي‌گردد. همچنين ضمن بهبود عملگر تجميع هرونيان وزني تواني فازي شهودي با مقادير بازه‌اي و بهبود روش مقايسه محدوده تقريبي مرزي چندنگرشه (MABAC)، اين دو روش بهبوديافته با روش وزن دهي پوياي مبتني بر وضعيت فازي شهودي با مقادير بازه‌اي (IVIF-CBDW) در هم ادغام‌شده و يك مدل تجزيه‌وتحليل اثر و حالات شكست قوي پيشنهاد گرديده كه در آن نقاط ضعف اصلي تجزيه‌وتحليل اثر و حالات شكست مرسوم برطرف شده است. براي نشان دادن قابليت كاربردي بودن، اين مدل در يك مطالعه موردي براي اولويت‌بندي تجهيزات يك بارج جرثقيلHL5000 به‌كارگيري شده است. در پايان نتايج حاصل از اين مدل با چندين روش اولويت‌بندي مقايسه و تحليل شده و نشان داده شده است كه مدل ارائه‌شده در محاسبه وزن و رتبه‌بندي پوياي تجهيزات و حالات شكست بحراني، بسيار منعطف تر عمل مي‌كند و نتايج رتبه‌بندي منطقي‌تري را ارائه مي‌دهد.