معرفت شناسيِ حقيقت وجود در فلسفه ملاصدرا

در فلسفه ملاصدرا نه مفهوم وجودِ مشايي و نه نور ماهويِ اشراقي، بلكه حقيقت وجود، مبناي تمام مسائل فلسفي است. لذا با اين نگاه، ملاصدرا با تفكيك بين مبدأئيت مفهومي و مبدأئيت مصداقي وجود، بر جايگاه هستي بخشي و معرفت بخشي حقيقت وجود تأكيد مي كند. بنابراين اين سؤال مطرح مي شود كه حقيقت وجود به عنوان مبدأ التحقق و مبدأ المعرفه، چگونه شناخته مي شود؟ با كاوش در آثار ملاصدرا به اين نتيجه رسيديم كه ملاصدرا به اندازه بعد هستي شناختي، به بعد معرفت شناختيِ حقيقت وجود اهميت نداده است، ولي براي شناخت حقيقت وجود دو پاسخ ارائه داده است: شناخت از طريق ماهيت كه يك شناخت مفهومي و حصولي است و شناخت از طريق شهود و علم حضوري. در اين مقاله تلاش مي شود با رويكرد تحليلي، اين دو پاسخ مطرح و مورد واكاوي قرار بگيرد و اين پرسش نيز بررسي مي شود كه علم حضوري به حقيقت وجود چه قسمي از اقسام علم حضوري است؟و اساساً مصداق حقيقت وجود در فلسفه ملاصدرا چيست؟