ارائه مدل ساختاري اهداف پيشرفت و انگيزش تحصيلي با مشغوليت تحصيلي: ميانجي‌گري هيجان‌هاي پيشرفت

بدون عنوان

در پژوهش حاضر رابطة اهداف پيشرفت و انگيزش تحصيلي با مشغوليت تحصيلي با ميانجي­‌گري هيجان‌هاي پيشرفت بررسي شد. شركت‌‌‌كنندگان پژوهش، 315 دانشجو (173 نفر زن و 142 نفر مرد) رشته‌ها و مقاطع مختلف دانشكدة علوم تربيتي و روان‌شناسي دانشگاه شيراز بودند كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. براي سنجش متغيرهاي مورد مطالعه از چهار مقياس استفاده به عمل آمد: مقياس مشغوليت تحصيلي (ريو و تسنگ)، مقياس اهداف پيشرفت (اليوت و مك گريگور)، مقياس انگيزش تحصيلي (والرند)، و مقياس هيجان‌هاي پيشرفت پكران استفاده شد. طرح پژوهشي حاضر، طرح همبستگي بود كه ارزيابي الگوي پيشنهادي از طريق الگويابي معادلات ساختاري (SEM) و با استفاده از نرم‌افزار AMOS ويراست 24 انجام گرفت. نتايج نشان دادند كه اهداف تبحر گرايشي و عملكرد گرايشي اثر مثبت و معنا‌داري بر مشغوليت تحصيلي دارند، ولي اثر اهداف تبحر اجتنابي و عملكرد اجتنابي بر مشغوليت تحصيلي معنا‌دار نبودند. همچنين يافته­‌ها نشان دادند كه انگيزش دروني اثر معنا‌دار مثبت و انگيزش بيروني اثر معنا‌دار منفي بر مشغوليت تحصيلي داشتند، در حالي كه اثر بي‌انگيزگي بر مشغوليت تحصيلي معنا‌دار نبود. نتايج مربوط به روابط غيرمستقيم نيز نشان دادند، ابعاد اهداف پيشرفت از طريق هيجان‌هاي منفي و اهداف تبحر گرايشي، تبحر اجتنابي و عملكرد گرايشي از طريق هيجان‌هاي مثبت اثرات غيرمستقيم معنا‌داري بر مشغوليت تحصيلي داشتند، و ابعاد انگيزش تحصيلي از طريق هيجان­‌هاي مثبت و انگيزش‌ دروني و بي‌انگيزگي از طريق هيجان­‌هاي منفي اثرات غيرمستقيم معنا‌داري بر مشغوليت تحصيلي داشتند. در نتيجه همه اثرهاي مستقيم پژوهش حاضر (به‌جز اثر اهداف تبحر اجتنابي، عملكرد اجتنابي و بي‌انگيزگي بر مشغوليت تحصيلي)، معنا‌دار شدند و نقش ميانجي‌گري هيجان‌هاي پيشرفت در مدل مفروض، نيز تأييد شد.

فاقد چكيده