شناسايي مؤلفه‌هاي معماري مؤثر در ارتقاي يادگيري دانش‌آموزان با تأكيد بر فضاهاي باز مدارس بر اساس سند تحول بنيادين آموزش و پرورش

بدون عنوان

آموزش و پرورش زيربناي ساخت جامعۀ سالم بوده و در سال­‌هاي اخير با توجه به رشد و وسعت تغييرات شيوه­‌هاي آموزشي، سازگاركردن بستر يادگيري با نيازهاي يادگيرنده، بيش از پيش در كانون توجه متخصصان اين حيطه قرار گرفته است. توجه صرف به احجام، ساختمان و فضاهاي بستۀ مدارس به جاي توجه هم­زمان به فضاهاي باز از نقاط ضعف اصلي مدارس كشور بوده و فضاهاي باز موجود به رفع كامل نيازهاي آموزشي، ارتباطات جمعي، بازي و استراحت دانش­ آموزان نمي‌پردازد. بازنگري در نحوۀ برخورد با طراحي فضاهاي باز و بسته مدارس موضوعي است كه ذهن بسياري از متخصصان آموزشي را به خود معطوف ساخته است. هدف از انجام پژوهش حاضر شناخت عناصري از فضاهاي آموزشي است كه از ديدگاه متخصصان داراي اهميت هستند و موجب افزايش يادگيري دانش‌­آموزان مي‌شوند. در اين پژوهش سعي بر آن بود تا عناصر مؤثر در يك قالب كلي ارائه شود تا طراحان و معماران بتوانند با استناد به آن، اهم مفاهيم و موارد موردنياز را در طراحي فضاهاي باز آموزشي در نظر بگيرند و اعمال كنند. در اين پژوهش، براي پاسخ به پرسش‌­هاي تحقيق و شناسايي مؤلفه­‌هاي مؤثر در ارتقاي يادگيري دانش‌آموزان از ديدگاه متخصصان (تكنيك دلفي)، استفاده شده است. بر اساس ماهيت موضوع، پرسش‌نامه به عنوان ابزار اصلي گردآوري اطلاعات استفاده شده است. ساختار پرسش‌نامه بر اساس مؤلفه‌­هاي مستخرج از ادبيات موضوع و براساس طيف ليكرت تدوين شده است. سپس از طريق تحليل محتوا، پاسخ هر كدام از سؤالات باز پرسش‌نامه از جانب متخصصان بررسي شد. با بهره­‌گيري از نظرات طراحان و متخصصان معماري، روان‌شناسان محيطي، كارشناسان فضاهاي آموزشي شاغل در سازمان نوسازي، توسعه و تجهيز مدارس كشور و مسئولان ادارۀ كل آموزش و پرورش، ميزان تأثير عوامل استخراج‌ شده در افزايش يادگيري و خلاقيت دانش‌آموزان، ارزيابي و اولويت‌بندي شد. در نهايت اصول طراحي براي سازماندهي فضايي مدارس ارائه شد كه با توجه به نيازهاي گوناگون دانش‌آموزان، مي‌تواند راهنماي طراحي براي معماران و متخصصان باشد.

فاقد چكيده