عنوان مقاله :
دره دركه، به مثابه شارباغ ايراني
عنوان به زبان ديگر :
Darakeh Valley as the Iranian Sharbagh
پديد آورندگان :
بهرامي ، فرشاد پرديس هنرهاي زيبا، دانشگاه تهران
كليدواژه :
رود دره دركه , شارباغ ايراني , ساختار طبيعي دره , منظر طبيعي رود
چكيده فارسي :
روند تخريبي روددره‌هاي شهر تهران و تجارب ناموفق در نمونه‌هاي مختلف نشان از عدم شناخت صحيح و استفاده نادرست از ظرفيت‌هاي اين روددره‌ها است. روددره دركه يكي از هفت روددره باارزش تهران است كه به عنوان يكي از كريدورهاي اصلي و طبيعي در كوه پايه‌هاي رشته‌كوه البرز قرار دارد. روددره دركه از سه مؤلفه آب، گياه و دانه‌هاي معماري تشكيل شده است. هم‌نشيني لاينفك اين سه مؤلفه، ساختار طبيعي و بومي روددره دركه را بازگو مي‌كند. مسير حركت رود در خط القعر دره و شكل‌گيري درختان و گياهان در امتداد آن و حضور دانه‌هاي معماري در انتهاي مسير حركت رود، شاكله اصلي روددره دركه را شكل مي‌دهد. فرضيه شارباغ ايراني كه در سال 1394 در شماره 33 مجله منظر توسط مهدي شيباني و مريم اسماعيل‌دخت مطرح شد، عناصري براي الگوي شارباغ را بازگو كرد كه آب، گياه و دانه‌هاي معماري به عنوان مؤلفه‌هاي اصلي و شاكله شارباغ در مقاله مذكور مطرح شد. به نظر مي‌رسد كه مؤلفه‌هاي شارباغ ايراني مي‌تواند الگوي شكل‌گيري روددره دركه باشد كه آب، گياه (باغات دركه) و دانه‌هاي معماري (روستا دركه) در ساختاري خطي و در امتداد مسير حركت رود شكل‌گرفته‌اند. پيكره باغات دركه و دانه‌هاي معماري (روستاي دركه) با توجه به بستر طبيعي و مسير حركتي رود، الگوي شار باغ ايراني را دنبال مي‌كنند.
اين پژوهش به دنبال نظريه‌اي براي توسعه‌هاي آتي روددره دركه است و با بررسي الگوي شارباغ ايراني و تطبيق آن با مؤلفه‌هاي منظرساز روددره دركه، اين موضوع را استنتاج مي‌كند كه الگوي شارباغ ايراني پايه و اساس روددره دركه است و در توسعه‌هاي آتي اين رود دره، امكان به كارگيري اين نظريه امكان‌پذير است.
چكيده لاتين :
Destructive process of Tehran’s river valleys and unsuccessful experiences in different cases indicate the lack of proper understanding and misuse of the capacities and potentials of these river valleys. Darakeh river valley is one of the seven valuable river valleys in Tehran as well as one of the main and natural corridors located on the foothills of Alborz Mountains. Darakeh River Valley is composed of three components of water, plant and architectural pieces. The essential companionship of these three components expresses the natural and vernacular structure of Darakeh river Valley. Route of the river alongside valley’s thalweg and formation of trees and plants along it and presence of architectural pieces at the end of the river path, shape the main configuration of Darakeh river valley.
The Iranian Shaarbagh hypothesis, which was presented by Mahdi Shaybani and Maryam Esmaeil Dokht in landscape Magazine No. 33 in 2013, iterated the elements for Shaarbagh's paradigm that the water, plant, and architectural pieces were introduced as the main components of Shaarbagh’s configuration.
It seems that the components of Iranian Shaarbagh can be the model for the formation of the river valley, which water, plant (gardens of Darakeh) and the architectural pieces (the village of Darakeh) are shaped in a linear structure and along the river path. According to natural context and river path, the figure of the Darakeh’s gardens and the architectural pieces (village of Darakeh) following the paradigm of Iranian Shaarbagh.
This research seeks to develop a future theory for Darakeh River Valley and by studying the Iranian Shaarbagh paradigm and its adaptation to the landscaping elements of the river valley, it concludes the issue which Iranian Shaarbagh paradigm is the basis for Darakeh river valley and it is possible to apply this theory in the future development of this river valley.
