مروري سيستماتيك بر پژوهش هاي آشفتگي زناشويي سيطره پوزيتيويسم و غيبت مسائل جنسيتي

A Systematic Review of Studies on Marital Distress The dominance of positivism and the absence of gender-related problems

اخيراً موضوع آشفتگي زناشويي به عنوان يكي از عامل­هاي ختم شونده به طلاق مورد توجه قرار گرفته است. نتايج مطالعات نشان مي­دهد در هر لحظه 20% جمعيت در معرض آشفتگي زناشويي هستند. لذا به نظر مي­رسد شناسايي عوامل پيش­بيني‌كننده آشفتگي زناشويي و توجه به مسائل جنسيتي جهت هر گونه اقدامات پيشگيري كننده ضروري است؛ بنابراين مرور سيستماتيك حاضر، با هدف شناسايي عوامل پيش­بيني‌كننده آشفتگي زناشويي در پژوهش‌هاي مورد نـظر و چـگونـگي توجه آنها به مسائل جنسيتـي انجام شـده‌اسـت. قلمرو اين مرور، پـژوهش ­هاي انجام شـده طي سال‌هاي 2018-1981 بوده و جستجو در پايگاه ­هاي اطلاعاتي با استفاده ازكليد واژهMarital distress, Men, Women, Couple و معادل فارسي آنها انجام شده است. نتايج اين مرور متون نشان داده كه مطالعات به ترتيب عوامل فردي 2/52 % و بين فردي7/21% ، اجتماعي- فرهنگي13% ، فردي و بين فردي7/8% ، فردي و اجتماعي –فرهنگي3/4 % را پيش‌بيني‌كننده آشفتگي زناشويي مي­دانند. ديگر نتايج اين مطالعه حاكي از آن است كه آشفتگي زناشويي در 86% مطالعات با روش كمي مورد بررسي قرار گرفته و60% مطالعات، مبناي تئوريكي مشخصي درنظر نگرفته ­اند. فراتر از چنين ويژگي‌هايي، به نظر مي­رسد نگاه محققان در بيشتر مطالعات انجام شده، مبتني بر نظرگاهي پوزيتيويستي از روانشناسي و روانشناسي اجتماعي بوده است و جاي خالي رويكردهايي غير پوزيتيويستي براي تحليل چنين موضوعي احساس مي‌شود. تحليل­ هايي كه مفاهيمي همانند« توالي تعاملي در روابط زناشويي»، «جهان ادراكي زوجين»، «همدلي هيجاني» و «مسائل جنسيتي» را به ميان آورند. اين چنين رويكردهايي در كنار رويكردهاي پوزيتيويستي مي­توانند به غناي تحليلي «پژوهش‌هاي آشفتگي زناشويي» مدد رسانند.

Recently, marital distress has been considered as one of the common factors that lead to divorce. Results of the studies have indicated that 20% of the population are at risk of marital distress at any moment. Therefore, it seems necessary to identify the predictors of marital distress and consider the gender-related problems for developing preventive measures. Consequently, this systematic review was conducted to determine the predictors of marital distress identified in the studies as well as the approach that these studies had towards gender-related problems. The scope of this review included studies that were carried out during the 1981-2018 period. Keywords such as Marital Distress, Men, Women, Couples and their Persian equivalents were used in searching the databases. The results of the present study showed that the reviewed studies have considered the individual factors 52.2% (Especially in the United States), interpersonal 21.7% (especially European and Asian countries), socio-cultural 13%, individual and interpersonal 8%, and individual and Socio-cultural factors 4.3% as predictors of marital distress. Moreover, the findings showed 86% of reviewed studies had been carried out based on quantitative approaches and 60% of the studies had not considered a theoretical basis. In addition, it seems that in most of the reviewed studies the researchers’ viewpoint were based on a positivist perspective of psychology and social psychology. Therefore, it is apparent that there is a lack of non-positivist concepts for analyzing this issue; analyses which would bring the concepts of interaction sequence in marital relation, couples’ perceptual world, emotional empathy and gender-related issues to the forefront. These approaches along with the positivist approaches can help enhance analytical richness of marital distress studies.