قرائت اگزيستانسياليستي از انسان‌شناسي صدرايي

The Existentialistic Reading of Mulla Sadra's Anthropology

اين مقاله در صدد است نشان دهد كه چگونه استخراج نتايج اساسي‌ترين اصل حكمت متعاليه، يعني اصالت وجود، در حوزۀ انسان‌شناسي تصويري جديد از انسان و هويت وجودي او به نمايش مي‌گذارد. در اين راستا نويسنده از طريق تحليل و تبيين نكته‌نظرهاي ويژه‌اي كه صدرالمتألهين را نسبت به پيشينيان وي، در موقعيتي متفاوت قرار مي‌دهد، بر اين مطلب تأكيد دارد كه تمام جذابيت و خردپذيري آراء انسان‌شناسانه وي مديون توجه به نقش اصالت وجود در اين حوزه است و قرائت اصالت ماهيتي از انسان‌شناسي صدرايي، نه جذاب به‌نظر مي‌رسد، نه خردپذير است و نه مشتمل بر نكته‌اي جديد و متفاوت از آراء پيشينيان. نتيجۀ اين رهيافت، معرفي انسان به‌عنوان موجودي برخوردار از هويتي يگانه و تشكيكي است كه دو نوع پويايي تاريخي و جوهري دارد و هويت وجودي‌اش برساخته از تحول تاريخي نوع انسان و تحول جوهري برآمده از كنش‌هاي نظري و عملي خود او است.

The Existentialism Reading of Mulla Sadra's Anthropology This paper seeks to demonstrate how to extract the results of most fundamental principle of Transcendent Wisdom, i.e. the priority of existence, in anthropology, shows a new image regarding human identity. In this regard, the author, through analysis and explanation of the special viewpoints that put Mulla Sadra in a different position compared to his predecessors, insists on the fact that all of the charm and rationality of this philosopher’s anthropological views is owed to the role of existence priority; and essentialist reading of Mulla Sadra's anthropology is not attractive, not reasonable and not including something new and different. The result of this approach is introducing human beings as having a unique and graded identity that has two types of historical dynamics and substantial change caused by his theoretical and practical actions.