كليدواژه :
كركگور , كشف و جعل معناي زندگي , ناواقع گرايي هستي شناختي , فردگرايي , ايمان گرايي
چكيده فارسي :
مقاله حاضر به بررسي جعلباوري معناي زندگي در ديدگاه سورن كركگور مي پردازد. كركگور، مفهوم «معنا» را به معني «هدف» ميداند و به «زيست ديني» به عنوان عالي ترين زيست باور دارد. بر اساس شواهدي كه از آثار وي برداشت مي شود، معتقد است هدف در زيست ديني قابل كشف نيست بلكه قابل جعل است. سه شاهد بر اين نظر وجود دارد: اول اينكه هدف در نظر كركگور، پارادوكسيكال است و پارادوكس، امر واقعي نيست بلكه امر ذهني است. دوم اينكه مسيحيت به نظر وي انفسي است نه آفاقي و دين را در امر نامعقول مي جويد و در امر مرتبط با ذهن نه مرتبط با خارج و سوم اينكه خداوند را يك موجود آفاقي در نظر نمي گيرد بلكه موجود انفسي در نظر مي گيرد كه متمركز در ذهن و ضمير آدمي است. پيش فرضهاي كركگور در اين شواهد عبارت است از ناواقع گرايي هستي شناختي، فردگرايي و ايمانگرايي. تحليل اين سه پيش‌فرض نشان م يدهد كركگور، به جعلباوري معناي زندگي باور داشته است.
چكيده لاتين :
The present paper examines the concept of the meaning of life in the Soren Kierkegaard’s view. Kierkegaard sees the concept of "meaning" as "end" and believes in "biology" as the supreme biologist. Based on evidence from his works, he believes that the end is not to be discovered in biology, but it is creatable. There are three witnesses to this: first, the end is, in Kierkegaards view, paradoxical, and paradox is not real, but mental. Secondly, Christianity, in his opinion, is anxious, not religious, and religion is unreasonable, and in relation to the mind not connected with the outside, and third, that he does not consider God as an active being, but rather the existence of anxiety, The mind and mind of man. Kierkegaards predictions in this evidence include ontological non-reality, individualism, and faith. An analysis of these three presumptions suggests that Kierkegaard believed in the supposition of meaning in life.
