افلاطون و معماي باور خطا در ثئاي‌تتوس

Plato and the Mystery of False Belief in Theaetetus

بررسي موضوع «خطا» در كنار موضوع معرفت براي افلاطون اهميت بسياري دارد و در چارچوب تعريف معرفت به باور درست در ثئاي‌تتوس به دنبال تبيين امكان باور خطاست. او پيشنهادهايي را به منظور تبيين موضوع باور خطا ارائه مي‌كند. دو پيشنهاد او كه يكي مبتني بر مفاهيم دانستن‌ـ ندانستن، و ديگري مبتني بر مفاهيم بودن‌ـ نبودن است، دو معما براي باور خطا پيش رو مي‌نهد. در ادامه، او سه راه حل براي تبيين باور خطا ارائه مي‌كند. هر يك از اين پيشنهادها به دقت بررسي مي‌شود، اما تمام طرق بي‌نتيجه باقي مي‌ماند و تلاش‌ها به جايي نمي‌رسد. در اينجا، افلاطون درصدد است كه نشان دهد استناد و اتكاي صرف بر جزئيات به عنوان متعلَّقات معرفت حقيقي، منجر به عدم امكان تبيين باور خطا مي‌شود. در اين مقاله، ابعاد مختلف موضوع باور خطا تحليل و بررسي مي‌شود تا به نظريات افلاطون در رسالة ثئاي‌تتوس دست يابيم.

The issue of "error", along with the subject of knowledge, is very important for Plato and in the context of defining knowledge as the right belief in Theaetetus, it seeks to explain the possibility of mistaken belief. He offers suggestions to explain the issue of error beliefs. He offers two proposals, one based on the concepts of knowing and not-knowing, and the other based on the concepts of being and not-being, puts two puzzles to believe in error, and both of these are two puzzles to believe in error. Then, he presents three solutions to false belief. Each of these suggestions is carefully reviewed. But all the ways will remain in vain and the efforts are fruitless. Here, Plato seeks to show that the mere reliance on detail as what true knowledge belongs to it, leads to the impossibility of explaining false belief. In this paper, different aspects of the issue of error belief are analyzed to reach Plato's views in the Theaetetus treatise.