فرهنگ سياسي و تأثير آن بر رفتار نخبگان و توسعه سياسي در دوره پهلوي دوم

مقاله حاضر تلاشي است تحليلي- تبييني جهت بررسي فرهنگ سياسي در دوره حكومت محمد رضا شاه پهلوي بعد از كودتاي 28 مرداد 1332 و چگونگي تأثير‌گذاري اين فرهنگ سياسي بر توسعه سياسي و كنش نخبگان سياسي كه درون حاكميت سياسي با اين نوع فرهنگ خود را وفق داده بودند. در همين راستا اين نوشتار بر محور اين پرسش اساسي شكل يافت كه «فرهنگ سياسي دوره پهلوي دوم از بعد از كودتاي 28 مرداد سال 32، چه تأثيري بر رفتار نخبگان سياسي و همچنين توسعه سياسي اين دوره داشته است؟» فرض‌هاي مقاله مطرح مي‌سازد كه 1- جامعه ايراني در دوره پهلوي دوم، ساختارهاي سياسي پاتريمونيال و اقتصاد رانتي آن مقطع همراه با عدم وجود سازوكارهاي مشاركتي، عامل اصلي توليد فرهنگ سياسي تبعي بوده است.2- فرهنگ سياسي تبعي نيز عامل اصلي كنش سياسي تملق محور، فساد اداري و در نهايت عدم توسعه سياسي مي‌باشد. نتايج حاصل از تحقيق نيز ضمن تأييد فرضيات بالا، نشان مي‌دهد كه نظام سياسي اين دوره نظامي پاتريمونيال بود و به تبع آن نخبگان سياسي درون حاكميت، اين فرهنگ سياسي را در وجود خود نهادينه كرده و باعث گسترش و تعميق آن در شيوه مديريت سياسي جامعه مي‌شدند.