مهاجرپذيري تحصيلي و هويت در جمهوري اسلامي ايران

امروزه يكي از راه‌هاي توسعه حوزه اقتدار و گسترش عمق استراتژيك و نفوذ كشورها بهره‌گيري از شيوه‌هاي تعامل فرهنگي و اجتماعي در بين‌الملل است كه تبادل دانشجو و آموزش و تربيت جوانان ممالك ديگر ازجمله اين روش‌هاست؛ اما اتخاذ اين سياست‌ها خالي از مشكل هم نيست. در واقعالگوهاي مهاجرپذيري، آثار و تبعات متفاوتي را در جوامع مختلف ايجاد مي‌كنند. در برخي از اشكال مهاجرپذيري، مقاومت داخلي كاهش يافته و هويت شكننده مي‌شود و در برخي از مدل‌هاي مهاجرپذيري با افزايش تعاملات خارجي موجبات ارتقاء فرهنگي و اجتماعي جامعه ميزبان فراهم مي‌گردد؛ كه دراين‌بين جذب نخبگان و پذيرش هدفمند جوانان مستعد ديگر جوامع براي ادامه تحصيل از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. در سال‌هاي گذشته، مسئله تعاملات فرصت‌ساز و تهديدزدا با خارج از كشور از مسائل مهم از ديدگاه صاحب‌نظران و دانشمندان حوزه‌هاي مختلف علمي همچون علوم اجتماعي، مديريت استراتژيك و علوم سياسي بوده است. بر اين اساس در اين نوشتار سعي كرديم تأثير متقابل مهاجرپذيري تحصيلي و هويت در مؤلفه فرهنگي و اجتماعي در جمهوري اسلامي را با بهره‌گيري از نتايج مطالعاتي انجام داده‌شده براي دانش‌پژوهان تبيين نماييم كه اجمالاً از نتايج تحقيق حاضر آنكه راهبردهاي مناسب براي حفظ و ارتقاء هويت ايراني اسلامي ما در ارتباط با مهاجرپذيري تحصيلي جمهوري اسلامي ايران بايد مؤلفه فرهنگي- اجتماعي به‌عنوان مركز ثقل هويت‌ساز نظام همچنان موردتوجه است و ازجمله عواملي چون ولايت، امامت، مرجعيت، وجود اسلام و تشيع، حفظ و توسعه ارزش‌هاي بنيادين، سازمان اداري مناسب و هم‌افزا، نفوذ اسلام و تشيع در جهان و ديگر عناصر هويت ايراني اسلامي، مدنظر باشند.