برساخت‌ گرايي اخلاقي كريستين كرسگارد

Christine Korsgaard’s Constructivism

برساخت‌گرايي نظريه‌اي كه احكام اخلاقي را نه امور واقعي بلكه اموري كه توسط عقل عملي طي فرآيندي عقلي با توجه به مشكلات عملي پيش‌رو ساخته مي‌شوند، مي‌داند. كريستين كرسگارد فيلسوف معاصر آمريكايي يك برساخت‌گراي كانتي است كه نظريه او در اين مقاله به نقد و بررسي گذاشته مي‌شود. وي مخالف واقع‌گرايي اخلاقي است. كرسگارد برساخت‌گراي افراطي است و به‌طور كلي وجود حقايق اخلاقي حتي به عنوان حقايق انتزاعي را رد مي‌كند و كلاً آنها را ساخته فاعل اخلاقي مي‌داند. كرسگارد به‌طور كلي، اصول اخلاقي يا سياسي را راه‌حل‌هايي براي حل مسائل و مشكلات عملي انسان مي‌داند كه توسط او طي فرآيندي عقلي ساخته مي‌شوند. وي هنجارمندي و قدرت دستوري الزامات اخلاقي را از همين‌جا ناشي مي‌داند كه توسط خود شخص براي حل مشكلاتش ايجاد شده است. برساخت‌گرايي كرسگارد با نقدهايي مواجه شده است كه شايد مهم‌ترين آنها عدم توفيق در اثبات ارزشمندي انسان به عنوان منبع ارزش‌هاست.

Constructivism is a theory that believes moral judgments are not real things but they are constructed by practical reason in a rational procedure for resolving practical problems in front of us. Christine Korsgaard, a contemporary American philosopher, is a Kantian constructivist, whose theory I consider in this paper. She is a radical constructivist and disagrees with moral realism and denies moral truths even as abstract facts. According to Korsgaard moral judgments are constructed by rational agents. She believes moral and political principles are generally solutions to human practical problems. She justifies the normativity of moral obligations from this point that they are constructed by agent for resolving his problems. There are some objections to Korsgaard’s constructivism; one of them is to place humanity as the source of value.