تعميم‌پذيري در اخلاق كانت بررسي نظري و عملي فرمول اول اخلاق كانت

Generalizability in Kant's Ethics Theoretical and Practical Examination of the First Formula in Kant's Ethics

كانت صورت‌بندي‌هاي مختلفي از امر مطلق پيش مي‌نهد كه نخستين آن‌ها صورت‌بندي عام نام دارد و در آن آزمون مشهور تعميم‌پذيري قرار گرفته است. در تاريخ فلسفه‌ي اخلاق، بحث و جدل بر سر چيستي و كاربرد اين صورت‌بندي يا فرمول بسيار بوده است و موافقان و مخالفان ثابت‌قدمي دارد. در اين نوشته، ابتدا چيستي اين فرمول و جايگاه آن را در نظام اخلاقي كانت بررسي مي‌كنيم. سپس، نحوه‌ي كاربرد آن را در عرصه‌ي عمل مي‌سنجيم. برخي مراد كانت از اين فرمول يا چگونگي كاربرد آن را خوب درك نكرده‌اند و اشكال‌هايي نابجا به آن وارد كرده‌اند. در مرحله‌ي سوم، تفسير نتيجه‌گرايانه‌ي شلي كگان از فرمول عام را بررسي خواهيم كرد تا دريابيم كه آيا اين فرمول، با فرمان‌هاي نتيجه‌گرايانه هم سازگار است يا خير. در نهايت، در بخشي نسبتاً مفصل، برخي اشكالات مشهوري را ارزيابي مي‌كنيم كه در تاريخ فلسفه‌ي اخلاق بر فرمول عام وارد شده است.

Immanuel Kant presents several formulations of the categorical imperative, first of which is called “Formula of Universal Law” containing the wellknown generalizability test. Numerous pros and cons have been associated with the nature and application of this formula in the history of moral philosophy, each with its staunch supporters and opponents. In this paper, we will first review the nature of this formula and its position in Kant's moral system. Second, we will evaluate its application in practice and argue that some thinkers have not fully grasped Kant's purpose and have attributed improper defects to this formula. Third, Shelly Kagan's consequential interpretation of the general formula will be investigated to figure out whether it is possible to draw consequential normative sentences from this formula. Finally, we will evaluate alleged criticisms against this formula in the history of moral philosophy in some detail.