بررسي وضعيت بهره وري دانش در پژوهشكده‌هاي مستقر در دانشگاه فردوسي مشهد

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي وضعيت بهره‌وري دانش در پژوهشكده‌هاي مستقر در دانشگاه فردوسي مشهد است. براي دست‌يابي به اين هدف، از روش پژوهش توصيفي-پيمايشي استفاده شد. جامعه آماري شامل كليه اعضاي هيئت علمي و كاركنان عضو پژوهشكده‌هاي دانشگاه فردوسي مشهد است. از اين مجموع، 148 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه به شيوه طبقه‌اي متناسب انتخاب شدند. جهت گردآوري داده‌هاي مورد نياز از پرسشنامه محقق ساخته بهره‌وري دانش استفاده شد و روايي پرسشنامه از طريق روايي سازه و روايي محتوايي تعيين گرديد. بر اساس يافته‌هاي حاصل از اين پژوهش، وضعيت مطلوب بهره‌وري دانش در ابعاد شش‌گانه آن از ديدگاه خبرگان و متخصصان مديريت دانش با در نظر گرفتن نقطه برش براي هر يك از مؤلفه‌ها تعيين شد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه نقطه برش اين شش مؤلفه با يكديگر تفاوت دارند؛ به بيان ديگر مؤلفه‌هاي تعيين كننده بهره‌وري از درجات متفاوت برخوردارند؛ به نحوي كه مؤلفه تلقي كاركنان به عنوان دارايي و نه هزينه با اختصاص بالاترين نقطه برش در درجه اول اهميت از ديدگاه خبرگان قرار گرفت و مؤلفه‌هاي نوآوري، يادگيري، كيفيت، وظيفه و استقلال در مراتب بعدي قرار گرفتند. همچنين، نتايج حاصل از مقايسه وضع موجود با مطلوب نشان داد كه وضعيت بهره‌وري دانش در هر يك از مؤلفه‌هاي شش‌گانه مورد نظر پيتر دراكر در پژوهشكده‌هاي مستقر در دانشگاه فردوسي مشهد در سطح مطلوبي قرار ندارد. چنانكه، مؤلفه‌ تمركز بر وظيفه و مؤلفه تلقي كاركنان به عنوان دارايي و نه هزينه به ترتيب از بيشترين و كم‌ترين ميزان برخوردار بودند.