مقايسه اثر بخشي زوج درماني به شيوه پربارسازي رابطه و رويكرد مك مستر در افزايش همبستگي – انعطاف پذيري زوج‌ها

The effectiveness of psychoeducational and McMaster approaches on increasing cohesion- flexibility of couples

سابقه و هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير رويكرد پربار سازي رابطه و رويكرد مك مستر در بهبود همبستگي- انعطاف پذيري در بين همسران انجام شد. روش بررسي: نمونه آماري، از بين 60 زوج داوطلب براي شركت در اين پژوهش، 24زوج به صورت تصادفي انتخاب شدند و دوباره به شكل تصادفي به دو گروه آزمايش،رواني – آموزشي (8 مرد و 8 زن)، مك مستر (8 مرد و 8 زن) و گروه كنترل (8 و 8 زن ) سازمان دهي شدند. هر يك از گروه­هاي آزمايش به طور جداگانه در 10 جلسه در طي سه ماه، بر اساس رويكرد پربارسازي رابطه همسران و رويكرد مك مستر آموزش داده شدند. آزمودني­ها و گروه كنترل در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري از طريق پرسشنامه همبستگي – انعطاف پذيري مورد ارزيابي قرار گرفتند. در اين پژوهش براي تحليل يافته ها از روش آماري كاي­دو استفاده شد. يافته­ها: نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان مي­دهد رويكردهاي رواني – آموزشي غني سازي روابط همسران و رويكرد مك مستر در مقايسه با گروه كنترل در بهبود همبستگي و انعطاف پذيري آزمودني­ها تاثير معني­داري نداشتند (05/0

Background: The purpose of this study was to investigate the effect of psychoeducational (relationship enrichment) approach and McMaster theory on increasing cohesion-flexibility of couples. Materials and methods: From among 60 volunteer couples, 24 were randomly selected and divided into two experimental groups of psychoeducational (8 males and 8 females) and McMaster (8 males and 8 females), and one control group (8 males and 8 females). Each of the experimental groups was separately trained in 10 sessions over a three-month period based on the psychoeducational (RE) and McMaster approaches. The participants in the three groups were evaluated by the marital cohesion -flexibility questionnaire in three stages of pre-test, post-test, and follow-up period. Chi-squared was used to analyze data. Results: The results of the study indicated that the psychoeducational relationship enrichment model and the McMaster model didn’t significantly increase cohesion – flexibility among couples (P>0.05). Conclusion: Cohesion and flexibility among spouses are seen in a linear continuum that shows the central points of healthy relationships. Cohesion shows the degree of dependence and independence between spouses and flexibility shows the ability of the marital system as an effective substitute for stress and changes. In this study, two psychoeducational and McMaster's approaches did not succeed to improve cohesion and flexibility between couples.