پديد آورندگان :
جنوبي، رزا دانشگاه اروميه - گروه مهندسي آب , رضاوردي نژاد، وحيد دانشگاه اروميه - گروه مهندسي آب , بهمنش، جواد دانشگاه اروميه - دانشكده كشاورزي - گروه مهندسي آب , عباسپور، كريم موسسه تحقيقاتي EWAG - گروه علوم و تكنولوژي آب، سوئيس
كليدواژه :
مدل آب زيرزميني , عرضه و تقاضا , بازده آبياري , سناريوهاي مديريتي
چكيده فارسي :
نياز به آب زيرزميني در دهه هاي اخير منجر به توسعه استراتژيهاي گوناگون براي مديريت منابع آب سطحي و استفاده مناسب از آبهاي زيرزميني شده است. در اين مطالعه، مدل آب زيرزميني آبخوان دشت مياندوآب توسط مدل MODFLOW-NWT تهيه شد. پس از واسنجي و صحتسنجي، سه سناريو بررسي شد. در سناريوي اول و دوم، افزايش 10 و 20 درصدي بازده آبياري در دشت و كاهش پمپاژ از آب زيرزميني صورت گرفت. در سناريوي سوم، عدم پمپاژ آب توسط موتورپمپ از رودخانه هاي سيمينه رود و زرينه رود و تأمين نياز آبي از آب زيرزميني بررسي گرديد. در سناريوهاي اول و دوم، با افزايش بازده، كل آب مصرفي را ميتوان از 924 ميليون مترمكعب در وضع موجود به ترتيب به 776 و 664 ميليون مترمكعب كاهش داد. با تأمين 642 ميليون مترمكعب از طريق آب سطحي ميتوان پمپاژ از آب زيرزميني را به ترتيب به ميزان 148 و 282 ميليون مترمكعب نسبت به وضع موجود كاهش داد. نتايج نشان داد از مقدار آبي كه ديگر پمپاژ نميشود، به ترتيب ميزان 34 و 41 ميليون مترمكعب به‌صورت جريان آب زيرزميني از پاييندست به سمت درياچه اروميه خارج شده است و به ترتيب ميزان 40 و 51 ميليون مترمكعب به منابع آب سطحي تخليه شده و مابقي در دشت ذخيره شده است. ادامه اين شرايط بعد از 5 سال منجر به زهدار شدن اراضي مياني دشت خواهد شد. مقدار آب برگشتي كشاورزي در وضع موجود 33 درصد و در سناريوهاي اول و دوم به ترتيب 28 و 20 درصد است كه نسبت به وضع موجود 5 و 13 درصد كاهش يافته است. در سناريوي سوم، سطح آب زيرزميني به‌طور متوسط بعد از 1 و 5 سال به ترتيب 5/1 و 3 متر پايين رفت، اما توانست در مدت 5 سال، 495 ميليون مترمكعب آب براي احياي درياچه تأمين نمايد
چكيده لاتين :
Need for groundwater in recent decades has led to the development of various strategies for managing surface water resources and proper use of groundwater. In this study, the groundwater aquifer model of Miandoab plain was prepared by MODFLOW-NWT model. After calibration and validation, three scenarios were investigated. In the first and second scenarios, increase of 10 % and 20% of irrigation efficiency in the plain and reduction of pumping from groundwater was applied, respectively. In the third scenario, preventing pumping water by pump engine from rivers of Siminehrood and Zarinehrood and providing water requirement from groundwater resources was applied. In the first and second scenarios, with increasing efficiency, total water consumption can be reduced from 924 MCM in current situation to 776 and 664 MCM, respectively. By providing 642 MCM of surface water, pumping water from groundwater could be reduced by 148 and 282 MCM relative to the current situation, respectively. The results showed that from amount of water that is no longer pumped, the amount of 34 and 41 MCM are exited as underground flow from downstream toward Lake Urmia, respectively, amount of 40 and 51 MCM are discharged into surface water resources, respectively, and the rest is stored in the plain. With continuing this approach after 5 years will lead to swamp in middle of plain. The amount of agricultural return water in current situation is 33% and in the first and second scenarios are 28% and 20%, respectively, which relative to the current situation have been decreased by 5% and 13%, respectively. In the third scenario, by increasing pumping from groundwater, the average level of groundwater went down by 1.5 and 3 meters after 1 and 5 years, respectively, but it provided 495 MCM to restore Lake Urmia after 5 years.
