عنوان مقاله :
مدل سازي زي‌تودۀ جست‌هاي جوان وي‌ول و پاسخ آن به تيمار تنك كردن در جنگل‌هاي زاگرس شمالي (مطالعۀ موردي: بانه، استان كردستان)
عنوان به زبان ديگر :
Modelling the biomass of Lebanon oak sprouts and it’s response to thinning in northern Zagros forests (The case of Baneh, Kurdistan Province)
پديد آورندگان :
ابراهيمي، سميه دانشگاه كردستان - دانشكدۀ منابع طبيعي و مركز پژوهش و توسعۀ جنگلداري زاگرس شمالي، سنندج , ولي پور، احمد دانشگاه كردستان - دانشكدۀ منابع طبيعي و مركز پژوهش و توسعۀ جنگلداري زاگرس شمالي، سنندج , قهرماني، لقمان دانشگاه كردستان - دانشكدۀ منابع طبيعي و مركز پژوهش و توسعۀ جنگلداري زاگرس شمالي، سنندج , سهرابي، هرمز دانشگاه تربيت مدرس - دانشكدۀ منابع طبيعي و علوم دريايي - گروه جنگلداري، نور
كليدواژه :
جست‌گروه , مدل‌هاي آلومتريك , زي‌توده , شاخه‌زاد
چكيده فارسي :
اين پژوهش به‌منظور درك بخشي از پويايي‌هاي زادآوري شاخه‌زاد بلوط وي‌ول در زاگرس شمالي انجام گرفت. در اين زمينه، تأثير تيمارهاي تنك كردن بر مقدار زي‌تودۀ جست‌ها و جست‌گروه‌هاي جوان وي‌ول بررسي شد و مقدار زي‌تودۀ جست‌ها و اندام‌هاي آنها با استفاده از روابط آلومتريك به‌عنوان هدف‌هاي اصلي برآورد شد. 45 اصله درخت وي‌ول در پنج رويشگاه و سه طبقۀ قطري قطع و كنده‌هاي آنها براي بررسي چگونگي جست‌دهي حفاظت شدند. در سال دوم پس از قطع، تيمارهاي تنك كردن ملايم (اندوخته‌گيري شش جست در جست‌گروه) و شديد (اندوخته‌گيري سه جست در جست‌گروه)، روي دو‌سوم جست‌گروه‌ها اعمال شد و بقيۀ جست‌گروه‌ها به‌عنوان شاهد دست‌نخورده نگه داشته شدند. زي‌تودۀ جست‌ها به‌تفكيك اندام‌هاي مختلف پس از هفت سال رويشي (مرحلۀ زادآوري) اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه بيشترين زي‌تودۀ جست‌ها مربوط به تنه (4/57 درصد) بود و پس از آن به‌ترتيب شاخه، برگ و سرشاخه‌ها قرار گرفتند. ميانگين رطوبت جست‌ها 42 درصد و بيشتر آن متعلق به شاخه‌ها بود. تجزيۀ واريانس نشان داد كه طبقه‌هاي قطري كنده‌هاي مادري بر زي‌تودۀ جست و جست‌گروه‌ها اثر معني‌داري نداشت، اما اختلاف زي‌تودۀ جست‌ها در رويشگاه‌هاي مختلف معني‌دار بود. براساس مقايسۀ تيمارهاي تنك كردن، بيشترين زي‌توده در جست‌هاي تنك كردن ملايم وجود داشت و اختلاف معني‌داري بين تنك كردن شديد و شاهد وجود نداشت. مدل برآوردكنندۀ زي‌تودۀ جست كامل و اندام‌هاي آن، با استفاده از رابطۀ تواني برازش داده شد. با توجه به نمايه‌هاي R2، STDEV، RMSE، rRMSE و nRMSE و اعتبارسنجي مدل به روش Leave one-out مشخص شد كه از بين متغيرهاي مستقل، قطر يقه بهترين متغير پيش‌بيني‌كنندۀ زي‌توده در همۀ موارد بود.
چكيده لاتين :
This study was carried out to understand the dynamics of Lebanon oak coppice regeneration. In this regard, the effect of thinning on both individual sprouts and stools as well as estimation of sprout biomass using allometric equation were investigated. 45 Lebanon oak trees with different sizes (i.e. DBH from 25 to 65< cm) in five sites were cut and individual stumps were fenced to monitor the sprouting behavior. In the second year after the cutting, light (six sprouts reserved in each stool) and heavy thinning (three sprouts reserved in each stool) were conducted in two third of stools equally and the rest un-thinned ones were considered as control. Data analysis, five years after thinning, showed that the most portion of individual biomass allocated to main stem (57.4%), main branches, leafs and fine branches, respectively. On average 42% of total fresh mass of sprouts were reduced due to water loss in drying process. Analysis of variance indicated that stump size has no significant effect on biomass of individual sprout either stools while it was significantly different among sites. Comparison of thinning treatments and control one showed that light thinning resulted in sprouts with the most biomass while no significant difference was observed between heavy thinning and un-thinned. Using a basic power model, allometric equation was fitted to estimate the sprout biomass. Based on regression analysis as well as derived indicators (R2, STDEV, RMSE, rRMSE and nRMSE) and models validation by leave one-out method, the collar diameter was found as the best explanatory variable in young sprouts biomass.
