هنجارها و مسئلۀ تبيين فعل

Norms and Explanation of Action

چنين به نظر مي‌رسد كه پذيرش يك هنجار به تنهايي نمي‌تواند انجام آنچه هنجار مربوطه بدان فرمان مي‌دهد توسط شخص را تبيين نمايد؛ استگليچ پيترسون اين مطلب را با اين صورتبندي توضيح مي‌دهد كه رابطه‌اي قوي‌ ميان احكام هنجارين و برانگيختگي براي انجام فعل مربوطه وجود ندارد. بر اساسِ نظرِ پيترسون، براي تبيين اين مطلب كه شخص به آنچه هنجار بدان فرمان مي‌دهد عمل مي‌كند، ما نه تنها بايد بدانيم كه شخص مربوطه هنجار را پذيرفته بلكه بايد بدانيم كه شخص براي انجامِ فعل برانگيخته نيز شده است. در اين مقاله استدلال خواهم نمود كه اين نظر، در بابِ هنجارهايي كه در متون فلسفي به هنجارهايِ ساختاري معروفند صادق نيست. هنجار ساختاري، مقوّم و يا برسازندۀ فعلي است كه بدان فرمان مي‌دهد. در اين مقاله براي ايضاح مطلب بر هنجار ساختاري باور متمركز خواهم شد؛ استدلال خواهم نمود كه پذيرش اين هنجار به تنهايي براي تبيين پديده اي كه در متون فلسفي به پديدۀ شفافيت باور مشهور است كافي خواهد بود. به بيان ديگر تبيين خواهم نمود كه شخصي كه مي‌پرسد «آيا باور كنم كه p؟» صرفاَ براساس پذيرش هنجار باور، خواهد پرسيد كه «آيا p صادق است؟»

It seems obvious that the mere acknowledgment of a norm cannot explain the agent’s undertaking what the norm prescribes; Steglich- Petersen makes the point as there is no strong relation between normative judgments and motivation from such judgments. To explain why someone does what a norm prescribes, according to Steglich- Petersen, we need to know not only that they acknowledge the norm, but that they are motivated to follow it. I will argue that this apparent truism is false in the case of constitutive norms. In a constitutive norm, the action specified in the correctness condition is constitutive of what is governed by the norm. I will focus on the constitutive norm of belief to argue that the mere acknowledgment of the norm suffices to explain the transparency of belief. That is to say, I explain why a subject who deliberates whether to believe that p thereby, in virtue of acknowledgment of the belief norm, deliberates whether p.