رابطه رهبري قلدرمآبانه و رفتار منافقانه: نقش جو سكوت ادراك شده و اعتماد بين فردي

دراين پژوهش، تأثير سبك رهبري قلدرمآبانه بر بروز رفتار منافقانه مورد بررسي قرار گرفت. همچنين نقش ميانجي­گري اعتماد در رابطه بين رهبري قلدرمآبانه و رفتار منافقانه و نقش تعديل­ گري جو سكوت ادراك شده در رابطه بين اعتماد بين­ فردي و رفتار منافقانه بررسي شد. جامعه آماري پژوهش، كاركنان ستادي يكي از ارگان‌هاي نظامي استان قزوين مي­باشد كه از ميان آنها 81 نفر بر اساس فرمول كوكران مربوط به جامعه محدود، به عنوان نمونه آماري به روش نمونه­ گيري در دسترس انتخاب شد. به منظور جمع‌ آوري داده‌ها، از ابزار پرسشنامه شامل پرسشنامه­ هاي استاندارد اعتماد بين ­فردي مك اليستر (1995)، جو سكوت ادراك شده واكولا و بورادوس (2005)، رفتار منافقانه باقري ماهونكي (2014) و پرسشنامه­ محقق ساخته رهبري قلدرمآبانه اقتباس شده ازجركويك، مك كورمك و كسمير (2006) استفاده شد. روايي و پايايي پرسشنامه­ هاي ياد شده با استفاده از روايي صوري، روايي سازه و همچنين محاسبه آلفاي كرونباخ مورد بررسي قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها، از روش‌هاي تحليل عاملي تأييدي و مدل‌سازي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه رهبري قلدرمآبانه بر بروز رفتارهاي منافقانه داراي تأثير مثبت و معنادار و بر اعتماد بين­ فردي داراي تأثير منفي و معنادار مي­ باشد و اعتماد بين­ فردي بر بروز رفتارهاي منافقانه تأثير منفي و معنادار دارد. همچنين بر اساس نتايج پژوهش مشخص شد كه جو سكوت ادراك شده به عنوان متغير تعديل­ گر در رابطه بين اعتماد بين­ فردي و رفتارهاي منافقانه داراي تأثير مثبت و معنادار است. در نهايت مشخص شد رهبري قلدرمآبانه به صورت غيرمستقيم و با توجه به نقش متغير ميانجي اعتماد بين­ فردي بر بروز رفتارهاي منافقانه تأثير دارد.