چكيده فارسي :
باراك اوباما» با اعتقاد به سنت جفرسوني در سياست خارجي، حفظ اصول انقلاب استقلال آمريكا را در گرو اين مي دانست كه سياست خارجي آمريكا كمتر فعال باشد تا آزادي و امنيت شهروندان آمريكايي در داخل به خطر نيفتد. بنابراين با انتقاد از سياست مداخلهگرانه جرج بوش استراتژي تغيير را انتخاب نمود. اوباما در دوران رياست جمهوري خود با چندين مشكل تثبيت شده مانند تبعات حضور آمريكا در جنگ عراق و افغانستان و ركود بزرگ سال 2008 به عنوان مشكلات قديمي و با موارد جديدي مانند مداخله در ليبي، شورش هاي عربي و قدرت افزايي ايران در خاورميانه مواجه بود.با توجه به تبعات ركود بزرگ در داخل آمريكا و تقويت نابسامانيهاي داخلي توسط آسيبهاي ناشي از استراتژي جنگ پيشگيرانه و مداخلههاي نظامي دولت جورج بوش، اوباما تصميم گرفت تا با تأكيد بر اولويتهاي ملي به جاي اولويتهاي بينالمللي تلاش نمايد تا ضمن كاهش تعهدات آمريكا در خارج هم به مسائل داخلي آمريكا بپردازد و هم به احياي قدرت و نفوذ جهاني آمريكا مبادرت نمايد.در اين راستا پرسش اصلي پژوهش حاضر اين است كه اوباما استراتژي تغيير خود را چگونه عملياتي نمود؟ در پاسخ به پرسش مذكور اين فرضيه محوري مطرح ميشود كه تاكتيكهاي موازنه از راه دور، تأكيد بر آسياي اقتصادي،چندجانبه گرايي، تعامل و مشاركت عميق استراتژيك و بهكارگيري منطق «ديپلماسي اول» شيوه هاي عملياتي نمودن استراتژي تغيير اوباما بود. مفصل بندي دو نظريه بينالملليگرايي ليبرال و نهادگرايي ميتواند حامي نظري مناسبي براي پژوهش حاضر باشد و سياست خارجي اوباما را تبيين كند.
چكيده لاتين :
Barack Obama, believing in Jefferson's tradition in foreign policy, preserved the principles of the American Independence Revolution, felt that US foreign policy was less active so that the freedom and security of American citizens would not endanger the interior. So, criticizing George Bush's intervening policy, he chose a change strategy. During his presidency, Obama faced a number of consolidated problems, including the consequences of the US presence in the Iraq and Afghanistan wars and the 2008 Great Depression as old-fashioned problems, with new ones such as intervention in Libya, Arab revolts, and Iran's growing power in the Middle East. Given the consequences of the Great Depression within the United States and the strengthening of domestic disruptions by the damage caused by the preventive war strategy and the military interventions of the George W. Bush administration, Obama decided to focus on national priorities instead of international priorities, Reducing US foreign commitments to US domestic issues and to revitalize US global power and influence. In this regard, the main question of the present study is how did Obama act as a strategy for change? In response to the above question, it is hypothesized that long-distance balancing tactics, the emphasis on economic Asia, multilateralism, engagement, and deep strategic participation, and the use of the logic of "first diplomacy" were the modes of operating the strategy of Obama's change. The articulation of the two theories of liberal internationalism and institutionalism can be a good supporter of this research and explain Obama's foreign policy.
