مقايسه رويكرد امنيتي آمريكا و حشد شعبي در عراق؛ عملكرد و چشم انداز

Comparison and Conflict of US- Heshad al-Sha'bi Security Approach in Iraq; Procedure and Perspective

امنيت مردم پايه، در واقع مفهوم جديدي است كه با شكل‌گيري «بسيج مردمي» در ايران پس از انقلاب اسلامي 1357 و در عراق پس از هجمه داعش به بخش‌هايي از خاكش با فتواي مرجعيت شكل گرفت؛ به‌گونه‌اي كه حضور عناصر عقيدتي و مردمي در ساختار آن برجسته است. در حال حاضر مي‌توان ادعا كرد كه حشد شعبي به مثابه ساختاري عقيدتي ـ مردمي، در واقع ﺧﻸ ناشي از «ناكارآمدي ساختار چينش شده از سوي اشغالگران در دوره پس از سقوط صدام »را پر كرده و تبديل به نيرويي ذاتي، كارا و توانا در عرصة امنيت‌آفريني براي جامعه و حكومت در عراق گرديده است. مقاله حاضر در پي تبيين اين مهم است كه تكيه بر مردم در عرصه‌هاي نظامي ـ امنيتي، همواره كارسازتر از وابستگي به قدرت نظامي - امنيتي بيگانه بوده و از همين رو، حشد شعبي، عليرغم برخي چالش‌ها، واجد دستاوردهاي بزرگي در صحنه نظامي ـ امنيتي بوده است؛ به‌گونه‌اي كه ناكارآمدي رويكردهاي نظامي ‌ـ امنيتي واشنگتن را بيش از پيش نمايان ساخت و نگاه‌ها را به سمت «ايجاد امنيت بر پايه‌هاي عقيدتي و مردمي» سوق داد.

The people security is, in fact, a new concept that, with the formation of a "popular mobilization" in Iran after the Islamic Revolution of 1979, and in Iraq, after ISIL's crackdown, formed part of its territory with the authority, in such a way that the presence of the ideological elements and the people are prominent in its structure. It can now be argued that the closure of a branch as a public ideological structure actually filled the gap caused by "the ineffectiveness of the structure constructed by the occupiers in the post-fallen period of Saddam" and turned into an intrinsic, efficient and capable force, in the field of security for the community and government in Iraq. The present paper seeks to explain that it is important to rely on people in military- security areas to be more efficient than dependence, and Heshad al-Sha'bi, in spite of some challenges, has had great achievements in the military security scene. To the point that the ineffectiveness of Washington's military security agenda was further enhanced, and pushed the prospect of "building security based on ideological and popular beliefs.