بايسته هاي ديپلماسي انرژي ايران در نظام اقتصاد سياسي بين الملل

Requirements of Iranian Energy Diplomacy in International Political Economy

ديپلماسي انرژي را مي توان بخشي از سياست كلان انرژي ايران در دوران هاي مختلف دانست. اين امر زمينه هاي لازم را براي حفظ و افزايش سهم ايران در بازار اقتصاد جهاني فراهم مي آورد. انرژي به عنوان يك متغير ژئوپليتيك، جايگاه ويژه اي را در روابط قدرت در نظام جهاني معاصر باز كرده و دسترسي به منابع انرژي براي تمامي سطوح سلسله مراتبي قدرت جهان، اهميتي استراتژيك پيدا كرده است. از اين رو، هر يك از بازيگران نظام جهاني به دنبال تعريفي معقول از جايگاه ديپلماسي انرژي خود در جهان مي باشند. در اين ميان، ايران با واقع شدن در مركز بيضي استراتژيك انرژي جهان و با در دست داشتن دومين منابع نفت خام و گاز طبيعي جهان از جايگاه مهمي در زمينه تحولات انرژي جهاني برخوردار مي باشد. در اين مقاله تلاش مي شود تا موضوع ديپلماسي انرژي به عنوان يكي از ضرورت هاي رفتار راهبردي ايران مورد بررسي قرار گيرد. فرضيه مقاله بر اين موضوع ﺗﺄكيد دارد كه بهره گيري از ديپلماسي انرژي، زمينه لازم براي كاهش محدوديت بين المللي عليه ايران را فراهم مي سازد. روش شناسي اين مقاله بر اساس رهيافت اقتصاد سياسي بين الملل (وابستگي متقابل) است.

Energy diplomacy can be considered as part of the macro-energy policy of Iran in different periods. This will provide the necessary resources to maintain and increase Iran's share in the global economic market. Energy as a geopolitical variable has opened a special place to power relations in the contemporary global system and access to energy resources for all levels of global hierarchy of power has become strategic. Hence, each of the actors in the global system is seeking a meaningful definition of the position of their energy diplomacy in the world. In the meantime, Iran, with its second largest oil and natural gas reserves in the world's second largest strategic energy ocean center, has an important place in global energy developments. This paper tries to study the issue of energy diplomacy as one of the strategic necessities of Iran. The hypothesis of the paper emphasizes that the use of energy diplomacy provides the necessary ground for reducing international constraints on Iran. The methodology of this paper is based on the approach of international political economy (interdependence