تأثير هوش معنوي بر كاهش تقلّب: نقش تعديلگر توجيه تقلّب

معنويت يكي از نيازهاي دروني انسان است كه متضمّن بالاترين سطوح زمينه‌هاي رشد شناختي، اخلاقي، عاطفي و تلاش هموارۀ آدمي براي پاسخ دادن به چراهاي زندگي است. از طرفي، تقلّب دانشگاهي، نمايش غير واقعي يك شخص از دانش فردي خويش بوده كه متأسفانه در اكثر سازمانهاي آموزشي و دانشگاههاي جهان به عنوان مانع برجسته در كار تعليم و ارزيابي مشهود است. هدف اين پژوهش بررسي تأثير هوش معنوي بر تقلّب در دانشجويان و  نقش تعديلگر متغيّر توجيه تقلّب بوده است. روش: جامعۀ آماري پژوهش، دانشجويان تحصيلات تكميلي دانشگاه مازندران مي‌باشند كه از طريق نمونه‌گيري تصادفي، اطلاعات از 460 نفر جمع‌آوري شد. براي سنجش متغيّرهاي پژوهش، شامل هوش معنوي، تقلّب و توجيه تقلّب، از پرسشنامه‌هاي استاندارد استفاده شد. يافته‌ها: نتايج به دست آمده حاكي از تأثير منفي هوش معنوي بر تقلّب در ميان دانشجويان بود. همچنين نتايج نشان داد كه توجيه تقلّب، اثر هوش معنوي بر كاهش تقلّب را تعديل مي‌كند. نتيجه‌گيري: بر مبناي يافته‌هاي پژوهش پيشنهاد مي‌شود كارگزاران و مديران حوزۀ آموزش عالي، در ريشه‌يابي تقلّب، تنها به دانشجويان محدود نشوند؛ بلكه با تغيير نگرش دانشجويان(ارتقاي هوش معنوي) و اصلاح ساختار نظام آموزشي و ارزيابي، زمينۀ بروز تكنيكهاي خنثي‌سازي و توجيه دانشجويان در رابطه با تقلّب را كاهش دهند.