طراحي و آزمون الگوي علّي رابطۀ بين اعتياد به اينترنت با خودتنظيمي هيجاني، حساسيت به طرد و خودافشايي برخط با ميانجي‌گري اضطراب اجتماعي در دانشجويان

هدف: اين پژوهش با هدف ارائۀ الگوي علّي رابطۀ بين اعتياد به اينترنت با خودتنظيمي هيجاني، حساسيت به طرد و خودافشايي برخط با ميانجي‌گري اضطراب اجتماعي در دانشجويان انجام شد. روش: جامعۀ آماري شامل كليۀ دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي شاغل به تحصيل در سال 95-94 بودند كه 370 نفر از آنان با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌هاي اضطراب اجتماعي، اعتياد به اينترنت، خودافشايي برخط، حساسيت به طرد و خودتنظيمي هيجاني پاسخ دادند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه الگوي پيشنهادي در بعضي از فاكتورهاي برازش مدل مناسب نيست و نيازمند اصلاح است؛ در نتيجه با حذف مسير غير معنادار اثر مستقيم حساسيت به طرد بر اعتياد به اينترنت، برازش الگوي نهايي پيشايند داده‌ها نيز با ريشۀ خطاي ميانگين مجذورات تقريب برابر با 05/0 تأييد شد. بر اساس نتايج مدل، متغيّرهاي خودتنظيمي هيجاني، حساسيت به طرد و خودافشايي برخط، از طريق اضطراب اجتماعي اثر غير مستقيم و معناداري بر اعتياد به اينترنت داشت.  نتيجه‌گيري: اين مدل مي‌تواند نقش مهمي در كاهش اعتياد به اينترنت داشته باشد؛ به نحوي كه 53 درصد از واريانس اعتياد به اينترنت توسط متغيّرهاي مطرح شده در اين مدل تبيين مي‌شود.