شناسايي استانداردها و مؤلفه‌هاي اخلاقِ حرفه‌اي تدريس استادانِ دروس معارفِ اسلامي

هدفِ پژوهش، ارائۀ چارچوبي مفهومي از اخلاق حرفه‌اي تدريس براي استادانِ دروس معارفِ اسلامي براي اثربخش‌ترسازي عملكرد آنان نسبت به تربيت ديني صحيحِ دانشجويان بود. روش: روش پژوهش از نوع روش آميختۀ اكتشافي متوالي بود. در بخش كيفي از روش تحليلي استنتاجي و در بخش كمّي از پيمايشِ پرسشنامه‌اي و انجام آزمون هاي آماري استفاده شد. جامعۀ آماري اول، كليۀ منابع مرتبط با اخلاق حرفه‌اي تدريس و جامعۀ دوم، استادان معارفِ اسلامي و دانشجويان كارشناسي ارشد دانشكدۀ علوم تربيتي دانشگاه فردوسي مشهد در سال 93-1392 بود. در جامعۀ دوم، 52 نفر با روش نمونه‌گيريِ هدفمند به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. مراحل گردآوري داده‌ها عبارت بود از: بررسي و شناسايي منابع مرتبط با موضوع، شناسايي و استخراج استانداردهاي اخلاقِ حرفه‌اي تدريس براي استادن معارف اسلامي، تلفيق و ادغام موارد مشابه در قالب مؤلفۀ كلي و اعتباريابي، مقايسۀ ديدگاه استادان و دانشجويان دربارۀ خرده ‌مؤلفه‌هاي اخلاقِ حرفه‌اي تدريس براي استادان معارف اسلامي. يافته‌ها: ارائۀ چارچوب مفهومي اخلاق حرفه‌اي تدريس شش‌ خوشه‌اي كلّي كه عبارتند از: اخلاق بين فردي (ارتباطات) و شايستگي‌هاي علمي تخصصي، شخصيتي رفتاري، اعتقادي ارزشي، ادراكي و رواني اجتماعي و ارائۀ چارچوب مفهومي اخلاق حرفه‌اي تدريسِ استادان معارفِ اسلامي. نتيجه‌گيري: تدريس دروس ديني مستلزم رعايت اصول و ملاحظات اخلاقي استادانِ اين دروس از ديدگاه استادان و دانشجويان است تا بتوان با در نظر گرفتن آنها در مسير تحقق تربيت ديني دانشجويان گام برداشت. لذا توجه به چارچوبِ مفهوميِ اخلاق حرفه‌اي تدريس براي استادان معارفِ اسلامي پيشنهاد مي‌شود.