بررسي ارتباط بين شايستگي حرفه‌اي اساتيد و مهندسي فرهنگي از ديدگاه دانشجويان دكتري دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران و دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمانشاه

هدف: مطالعۀ حاضر، به بررسي ارتباط بين شايستگي حرفه‌اي اساتيد و مهندسي فرهنگي پرداخته است. روش: جامعۀ آماري شامل تمام دانشجويان دكتري دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمانشاه و دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران در سال تحصيلي 1395 به تعداد 750 نفر بود كه با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي، 157 نفر از دانشگاه آزاد اسلامي كرمانشاه و 97 نفر از دانشگاه علوم بهزيستي و توانبخشي تهران انتخاب شدند. ابزار پژوهش، دو پرسشنامۀ شايستگي حرفه‌اي اساتيد و مهندسي فرهنگي بود. ضريب آلفاي كرونباخ پرسشنامۀ شايستگي حرفه‌اي اساتيد 96/0 و پرسشنامۀ مهندسي فرهنگي 79/0 به دست آمد. براي ارزشيابي ماتريس همبستگي از آزمون KMO و كرويت بارتلت، براي مقايسۀ وضع موجود و مطلوب از آزمون تي وابسته و براي بررسي ارتباط بين شايستگي حرفه‌اي و مهندسي فرهنگي از ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. يافته‌ها: صلاحيت حرفه‌اي اساتيد كمي بالاتر از حد متوسط ارزيابي شد؛ اما بين وضع موجود صلاحيت حرفه‌اي با وضع مطلوب آن فاصله وجود دارد. همچنين بين شايستگي حرفه‌اي اساتيد و مهندسي فرهنگي رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد. نتيجه‌گيري: برخورداري از دانش و مهارت مورد نياز براي انجام وظايف به صورت كارا و مؤثر، منجر به ايجاد حس اعتماد به نفس و خود ارزشي و احساس شايستگي در اساتيد و در نتيجه، مهندسي فرهنگي در آنان مي‌شود. اين مقاله برگرفته از طرح پژوهشي بررسي صلاحيت هاي حرفه اي اساتيد و تاثير آن بر مهندسي فرهنگي كشور و با حمايت دانشگاه آزاد اسلامي واحد كرمانشاه مي باشد.