نقش دينداري والدين بر تاب‌آوري و سلامت روان دانشجويان: نقش واسطه‌اي عقلانيت ديني

هدف: هدف محققان در اين پژوهش، بررسي نقش واسطه‌اي عقلانيت ديني بين رابطۀ دينداري والدين با تاب‌آوري و سلامت روان دانشجويان بود. روش: روش پژوهش، همبستگي و جامعۀ آماري آن، شامل دانشجويان دختر دانشگاه الزهرا و والدينشان بوده كه نمونه‌اي به تعداد 308 نفر دانشجو و پدر و مادر آنها به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. دانشجويان به پرسشنامه‌هاي عقلانيت ديني ميردريكوندي، سلامت روان گلدبرگ و تاب‌آوري كانر ديويدسون و والدين آنان به پرسشنامۀ دينداري خداياري‌فرد پاسخ دادند. پايايي پرسشنامه‌ها از روش آلفاي كرونباخ و روايي آنها به كمك نظر متخصصان و اساتيد روان‌شناسي در حد مطلوب گزارش شده است. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از تحليل مسير كه توسط نرم‌افزار ليزرل 8.7 انجام شد، نشان داد كه مدل مدّ نظر، برازش بسيار خوبي دارد و اثر مستقيم دينداري والدين بر عقلانيت ديني دانشجويان و عقلانيت ديني دانشجويان بر تاب‌آوري و سلامت روان آنها معنادار است. همچنين اثر غير مستقيم دينداري مادر بر سلامت روان و تاب‌آوري نيز معنادار به دست آمد كه اين اثر غير مستقيم در پدر، غير معنادار است. نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از آن بود كه عقلانيت ديني واسطه‌اي مناسب بين دينداري والدين، به ويژه دينداري مادر، با تاب‌آوري و سلامت روان دانشجويان محسوب مي‌شود؛ به اين معنا كه به ميزاني كه والدين از دينداري بالاتري برخوردار باشند، عقلانيت ديني فرزندانشان افزايش مي‌يابد و اين موجب افزايش تاب‌آوري و سلامت روان در ميان آنان مي‌شود.