پيش‌بيني اعتياد به اينترنت بر اساس ناگويي طبعي، هيجانات تحصيلي مثبت و منفي و خودمهارگري در دانشجويان

هدف: پيش‌بيني اعتياد به اينترنت بر اساس ناگويي طبعي، هيجانات تحصيلي مثبت و منفي و خودمهارگري در دانشجويان. روش: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعۀ آماري آن، دانشجويان دانشگاه تبريز در سال تحصيلي 96-1395 بود كه از ميان آنان 400 نفر بر اساس جدول مورگان و با نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‎ها از طريق پرسشنامه‌هاي اعتياد به اينترنت يانگ، ناگويي طبعي بگبي، هيجانات تحصيلي مثبت و منفي پكران و خودمهارگري تانجي صورت گرفت. تجزيه و تحليل داده‎ها نيز با روش آماري ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون و آزمون تي دو گروه مستقل انجام گرفت. يافته‌ها: دشواري در شناسايي و توصيف احساسات، تفكر عيني و هيجانات تحصيلي منفي، با اعتياد به اينترنت در دانشجويان رابطۀ مثبت و معنادار دارد. از سويي بين هيجانهاي تحصيلي مثبت و خودمهارگري اوليه و منع‌كننده، با اعتياد به اينترنت رابطۀ منفي و معناداري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد متغيّرهاي ناگويي طبعي، هيجانات تحصيلي مثبت و منفي و خودمهارگري قادرند 24 درصد از تغييرات اعتياد به اينترنت را در دانشجويان پيش‌بيني كنند. از طرفي، بين دانشجويان دختر و پسر در متغيّر اعتياد به اينترنت تفاوت معنادار وجود دارد و دانشجويان پسر از اعتياد به اينترنت بالايي برخوردارند. نتيجه‌گيري: توجه به نقش ناگويي طبعي، هيجانهاي منفي و افزايش هيجانهاي مثبت و خودمهارگري آنها مي‌تواند بر اعتياد به اينترنت تأثيرگذار باشد.