سن ازدواج دانشجويي و قدرت تبيين‌كنندگي عوامل مختلف اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي در افزايش آن

چكيده هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي عوامل مؤثر بر افزايش سن ازدواج در بين دانشجويان انجام شد. روش: روش پژوهش از نظر هدف، كاربردي و به لحاظ شيوۀ جمع‌آوري اطلاعات، توصيفي پيمايشي است. جامعۀ آماري پژوهش، 17400 دانشجوي مجرد دانشگاه آزاد اسلامي واحد اسلامشهر و نمونۀ آماري آن، 392 نفر بودند كه بر اساس جدول مورگان و كرجسي به شيوۀ تصادفي‌طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامۀ محقق‌ساخته‌اي با 52 سؤال بسته‌پاسخ در طيف پنج‌درجه‌اي ليكرت و پايايي 0.902 مطابق آلفاي كرانباخ بود. براي تجزيه و تحليل، از روشهاي توصيفي و استنباطي در حد آزمونهاي پارامتري تي تك‌گروهي، رگرسيون چند متغيّره و تحليل واريانس چند متغيّره، در قالب نرم‌افزار اس.پي.اس.اس استفاده شد. يافته‌ها: عوامل اقتصادي و فرهنگي-اجتماعي بر افزايش سن ازدواج دانشجويان تأثير مثبت دارند. عوامل اقتصادي 9.6، فرهنگي-تربيتي 7.7، فرهنگي-اجتماعي 6.6 و فردي خانوادگي 5.5 درصد از تغييرات مربوط به افزايش سن ازدوج دانشجويي را پيش‌بيني مي‌كنند. تأثير عوامل اقتصادي، فرهنگي تربيتي، فرهنگي-اجتماعي و فردي-خانوادگي بر افزايش سن ازدواج دانشجويي دانشجويان دختر و پسر متفاوت است. نتيجه‌گيري: عوامل اقتصادي بهترين پيش‌بيني‌كننده براي افزايش سن ازدواج محسوب مي‌شود.