رويكرد مقايسه‌اي به اخلاق حرفه‌اي اعضاي هيئت علمي از ديدگاه اساتيد و دانشجويان دانشگاه تهران

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ اخلاق حرفه‌اي اعضاي هيئت علمي از ديدگاه اساتيد و دانشجويان انجام شد. روش: روش پژوهش، توصيفي پيمايشي و جامعۀ آن، كليۀ اعضاي هيئت علمي(2059 نفر) و دانشجويان(15654 نفر) دانشگاه تهران است كه با نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب، 267 نفر از هيئت علمي و 484 نفر از دانشجويان به طور تصادفي انتخاب شدند. جمع‌آوري داده‌ها با پرسشنامۀ توسعه‌يافتۀ اخلاق حرفه‌اي مدرّسان(قموشي و همكاران، 1396) انجام شده است. پايايي پرسشنامه‌ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ(براي اعضاي هيئت علمي=0.95 و براي دانشجويان=0.97) محاسبه و روايي ابزار نيز با روايي محتوايي و سازه تأييد شد. يافته‌ها: وضعيت اخلاق حرفه‌اي از ديدگاه دانشجويان در سطح متوسط و از ديدگاه اساتيد در سطح بالاتر از متوسط قرار داشت. نتايج MANOVA نشان داد مؤلفه‌هاي اخلاق حرفه‌اي اعضاي هيئت علمي بر اساس جايگاه(دانشجواستاد) داراي تفاوت معنادار است. وضعيت مؤلفه‌هاي نسبت به فراگير، محيط و حرفۀ اعضاي هيئت علمي در پرديسهاي دانشگاه تهران داراي تفاوت معنادار است. وضعيت مؤلفۀ اخلاق نسبت به محيط در تعامل بين پرديس و جايگاه، تفاوت معناداري را نشان داد. نتيجه‌گيري: دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالي، بايستي كاوش در وضعيت اخلاق حرفه‌اي اعضاي هيئت علمي خود را از ديدگاه افراد و ذي‌نفعان مختلف در اولويت قرار دهند.