نقش ذهن‌آگاهي و اميد به زندگي در پيش‌بيني ابعاد چشم‌انداز زمان در دانشجويان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش ذهن‌آگاهي و اميد به زندگي در پيش‌بيني ابعاد چشم‌انداز زمان در دانشجويان بود. روش: روش پژوهش توصيفي همبستگي و جامعۀ آماري آن كليۀ دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي بود كه از بين آنها 384 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند و به چشم‌انداز زمان زيمباردو، اميدواري اشنايدر و ذهن‌آگاهي براون و ريان پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌‌هاي رگرسيون چندگانه و همبستگي پيرسون ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪند. يافته‌ها: اميد به زندگي بخشي از واريانس چشم‌انداز زماني حال لذت‌گرا و گذشته منفي و ذهن‌آگاهي بخشي از واريانس گذشته منفي و حال معتقد به سرنوشت را به طور معنادار تبيين كردند. ذهن‌آگاهي و اميد به زندگي نيز بخشي از واريانس چشم‌انداز زماني آينده را به طور معنادار تبيين كردند. نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از آن بود كه ذهن‌آگاهي و اميد به زندگيمي‌توانند چشم‌انداز زماني دانشجويان را پيش‌بيني كنند. بنابر اين، آموزش چشم‌انداز زمان در بين دانشجويان در زمينه‌هاي مختلف امري ضروري به نظر مي‌رسد.