بررسي و مقايسۀ مديريت مدارس متوسطۀ كرمان بر اساس الگوي هاي مديريتي توني بوش

روش تحقيق پژوهش حاضر، تركيبي از نوع همسوسازي (مدل همگرا) است. جامعه آماري در بخش كمي، كاركنان مدارس متوسطه شهر كرمان به تعداد 2090 نفر بودند كه طبق فرمول كوكران نمونه 325 نفري با روش تصادفي خوشه‌اي از آن‌ها انتخاب شدند.جامعه بخش كيفي اساتيد دانشگاه و مديران نمونه در حوزه مديريت آموزشي بودندكه از بين آن‌ها با روش نمونه‌گيري هدفمند 15 نفر انتخاب گرديدند. در فاز كمي پرسشنامه محقق ساخته مشتمل بر 42 سؤال طراحي و سپس اين پرسشنامه بين نمونه بخش كمي توزيع شد. داده‌هاي جمع‌آوري‌شده با نرم‌افزار spss و ليزرل مورد تحليل قرار گرفتند. پايايي پرسشنامه از طريق آلفاي كرونباخ 0.93محاسبه و روايي سازه پرسشنامه نيز با استفاده از تحليل عاملي تأييد شد. نتايج نشان داد ميزان كاربرد همه مدل‌ها ارائه‌شده بوش در مدارس كرمان به‌طور معني‌داري زير حد متوسط است. همچنين مشخص شد بين ميزان استفاده مديران از مدل‌ها تفاوت معني‌داري وجود دارد به‌طوري‌كه مدل همكارانه در مقايسه با ساير مدل‌ها در بالاترين اولويت و مدل‌هاي فرهنگي، رسمي، سياسي، ذهني و ابهامي به ترتيب در اولويت‌هاي بعدي قرار دارند. در بخش كيفي نتايج حاصل از تحليل محتواي مصاحبه‌هاي پژوهشي در خصوص ويژگي‌هاي مديريتي مدارس از 4 بعد موردتوجه در مدل‌هاي بوش ،ضمن تأييد نتايج بخش كمي مبني بر عدم انطباق مديريت مدارس با مدل‌هاي بوش، وجود نقاط ضعف زيادي را در ابعاد هدف‌گذاري، رهبري، ساختار و ارتباط با محيط نشان داد كه لزوم توجه بيشتر به روند پرورش، انتخاب، انتصاب و به‌كارگيري مديران مدارس را مشخص مي‌نمايد.