مدرسۀ سبز: مديريت استفاده از گياهان در مدارس و نقش آن در انسان گرا كردن مدارس مدرن

امروزه با تغيير شيوه زندگي مردم و دور شدن تدريجي آن‌ها از طبيعت و ساكن شدن آن ها در ساختمان هاي مدرن، ارتباط كودكان با طبيعت بسيار كاهش‌يافته و خصوصيت ماشيني ساختمان هاي مدرن بر رفتار آن ها تأثيرات منفي مي گذارد. مدارس سبز، مدارسي هستند كه دانش آموزان را براي رويارويي با تحولات اجتماعي و زيست‌محيطي آماده مي كنند و ارتباط دانش آموزان را با جامعه و محيط‌زيست بالا مي برند. سؤالاتي نظير (مدارس انساني چه مزيت‌هايي نسبت به مدارس مكانيكي دارند و يا اين‌كه گياهان چگونه مي‌توانند مدارس مدرن را به مدارس انساني تبديل كنند؟ و همچنين، معيار هاي مطلوب فضاهاي انساني در محيط آموزشي به چه صورت است؟) پرسش‌هايي هستند كه پژوهش حاضر به آن‌ها مي‌پردازد و در شرح مقاله به اين سؤالات پاسخ داده مي‌شود. در راستاي پاسخ‌گويي به سؤالات فوق آزمايش‌هايي بر روي مدرسه ابتدايي پسرانه شاهد شهر سنندج، جهت سنجش ميزان تأثيرگذاري گياهان بر دانش‌آموزان در مكان‌هاي مختلف مدرسه صورت گرفت. پژوهش حاضر پژوهشي تجربي و علت كاوانه است. تجربي است زيرا شامل آزمايش هايي است كه هدف آن ها ارزيابي متغير هاي مستقل و وابسته در قرارگاه رفتاري مي باشد و از آن جايي كه مطالعات پژوهش به ارائه چارچوبي جهت استفاده از گياهان در فضاهاي آموزشي منجر شده است، داراي جنبه كاربردي است. در اين مقاله ارزيابي نهايي بر اساس نظراتي است، كه خود كاربران در ميان مي‌گذارند.  نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهند كه گياهان نقش بسزايي در انسان‌گرا كردن مدارس مدرن دارند و در ادامه نتايجي نظير اين‌كه گياهان در فضاي آموزشي راحتي، زيبايي، پاكيزگي، انعطاف‌پذيري، حال خوب، احساس آرامش، سرزندگي، صميميت و دلگرمي را در فضاي آموزشي افزايش مي‌دهند و حس كنترل شدن و ديدمستقيم به دانش‌آموزان را كاهش مي‌دهند.