رابطۀ حمايت تحصيلي با فرسودگي تحصيلي دانش‌آموزان با نقش واسطه‌اي كيفيت زندگي در مدرسه

روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر متوسطه دوم، شهر قم بود. به اين منظور براساس جدول مورگان، تعداد 357 دانش آموز دختر به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي حمايت تحصيلي ساندز و پلانكت (2005)، فرسودگي تحصيلي ماسلاخ و شوفلي (2001) و كيفيت زندگي در مدرسه اينلي و بورك (1992) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي شامل ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون سلسه مراتبي همزمان و آزمون Z سوبل مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج آزمون همبستگي پيرسون حاكي از وجود ارتباط منفي معنادار بين حمايت تحصيلي و نيز كيفيت زندگي در مدرسه با مؤلفه‌هاي فرسودگي تحصيلي شامل بي علاقگي تحصيلي، خستگي هيجاني و ناكارآمدي بود. همچنين، بين حمايت تحصيلي و كيفيت زندگي در مدرسه رابطه مثبت و معناداري مشاهده شد. به علاوه، تحليل رگرسيون سلسه مراتبي نشان داد كه حمايت تحصيلي مي‌تواند فرسودگي تحصيلي را پيش بيني كرده و كيفيت زندگي در مدرسه داراي نقش واسطه‌اي در رابطه ميان حمايت تحصيلي با فرسودگي تحصيلي است. نتايج تلويحاً نشان مي‌دهدكه حمايت تحصيلي نقش بازدارنده مهمي در ابتلا به فرسودگي تحصيلي دارد و به منظور مقابله با فرسودگي تحصيلي بايد برنامه ريزي و مداخله لازم براي ارتقاء حمايت تحصيلي كارآمد و مناسب و بهبود كيفيت زندگي دانش آموزان صورت گيرد.