مديريت مدارس سبز: الگوي همنشيني دبستان ها و بوستان ها

كيفيت و اندازه فضاي باز دبستان ها مهم است، اما تعداد قابل توجهي از دبستان ها در ايران حياط كوچكي دارند. از سوي ديگر تعدادي از بوستان هاي محله اي در روزهاي كاري هفته در سال تحصيلي، مخاطبان كمي دارند. لذا تامين مناسبتر فضاي باز دبستان ها و استفاده بهينه از بوستان هاي محلي براي هم افزايي توامان مورد سوال است. روش تحقيق از باب هدف، كاربردي و از لحاظ ماهيت و روش، توصيفيتحليلي بر مبناي مطالعات كتابخانه اي است. در تحقيق حاضر، همنشيني دبستان ها و بوستان ها الگويي است كه بر اساس قواعد و مدلهاي همنشيني با اولويت متصل، مرتبط و داراي فصل مشترك براي موقعيتهاي متنوع در سه قسم برنامه ريزي مكانيابي دبستانها و بوستانها كاربرد دارد: مكانيابي توامان مجموعه دبستان و بوستان، مكانيابي دبستانها در مجاورت بوستانهاي موجود و مكانيابي بوستانها در مجاورت دبستانهاي موجود. از قاعده هاي تقرب به همنشيني مناسب، حفظ حريم دبستانها و عدم مختل نمودن فعاليت بوستان هاست. موانعي براي تحقق الگوي همنشيني وجود دارد و آفت هايي نيز در همنشيني نامناسب نهفته است كه در متن آمده است. از نتايج تحقيق حاضر، در مقياس برنامه ريزي، مطالعه براي تغيير كاربري برخي از فضاهاي مجاور دبستانها به سمت بوستانها و مكانيابي برخي زمينها در مجاورت بوستانها براي دبستان است. در مقياس طراحي، اتخاذ رويكرد مناسب در نزد معماران و طراحان منظر بر مبناي حفظ اصالت طبيعت و ايجاد قابليت در فضاي باز براي توسعه فهميدن دانش آموزان از يك سو و از سوي ديگر امكان حضور موثر مردم محله به خصوص افراد سالمند در بوستانهاي محلي مي باشد.