نقش ميانجي اعتماد سازماني مديران مدارس در رابطه بين هوش معنوي و تعالي سازماني

روش پژوهش حاضر توصيفي همبستگي و جامعه آماري شامل كليه مديران مدارس متوسطه اول و دوم شهر اصفهان در سال تحصيلي 951394 و تعداد آن‌ها ۲۲۲ نفر بود. حجم نمونه بر اساس جدول (Krejcie Morgan, 1970) برابر با ۱۲۸ نفر برآورد شد كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل پرسشنامه‌هاي هوش معنوي King, 2008))، استاندارد تعالي سازماني (Bruce, 2008) و اعتماد سازماني (Sztompka, 2002) بود كه روايي صوري آن‌ها توسط تعدادي از پاسخ‌دهندگان و روايي محتوايي آن‌ها به‌وسيله پنج نفر از متخصصان و اساتيد مديريت آموزشي مورد تأييد قرار گرفت. پايايي ابزارها نيز از طريق ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب ۹۳/۰، براي پرسشنامه هوش معنوي، ۸۱/۰ براي پرسشنامه تعالي سازماني و ۸۸/۰ براي پرسشنامه اعتماد سازماني محاسبه گرديد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري مدل معادلات ساختاري، تحليل رگرسيون و ضريب همبستگي پيرسون انجام شد. نتايج نشان داد اعتماد سازماني مديران نقش ميانجي مثبت و معناداري بين هوش معنوي با تعالي سازماني مدارس دوره متوسطه شهر اصفهان دارد. همچنين از ميان مؤلفه‌هاي هوش معنوي مديران تنها آگاهي متعالي تعالي سازماني را پيش‌بيني مي‌نمود. بين اعتماد سازماني مديران با تعالي سازماني مدارس نيز همبستگي مثبت و معناداري مشاهده شد و مدل پژوهش از برازش مناسبي برخوردار بود.