واكاوي موانع رشد حرفه‌اي همكارانه معلمان در مدارس: پژوهشي آميخته

اين پژوهش با هدف بررسي موانع رشد حرفه‌اي همكارانه معلمان در مدارس، با رويكردي آميخته و به شيوه متوالي انجام شد. تعداد17 نفر از مشاركت كنندگان در بخش كيفي با شيوه هدفمند و از بين اساتيد دانشگاه، كارشناسان گروه‌هاي آموزشي و معلمان شهر تهران تا رسيدن به اشباع نظري انتخاب شدند. داده‌ها در بخش كيفي با استفاده از مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته و عميق گردآوري شدند. جامعه آماري در بخش كمّي شامل تمامي معلمان شهر تهران بودند كه تعداد 391 نفر با استفاده از روش نمونه گيري خوشه‌اي چند مرحله اي انتخاب شدند. روايي بخش كيفي بوسيله بررسي توسط اعضا، همسو سازي منابع داده ها و وخود بازبيني محقق انجام گرفت و پايايي كدگذاري‌هاي انجام شده نيز با استفاده از دو شاخص ثبات و تكرارپذيري انجام شد. روايي پرسشنامه بوسيله روايي صوري مورد تأييد خبرگان و پايايي آن نيز با بهره گيري از ضريب آلفا كرانباخ تاييد شد. از تكنيك تحليل محتواي استقرايي و آزمون فريدمن براي تحليل داده ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه موانع اساسي رشد حرفه‌اي همكارانه معلمان به ترتيب اولويت شامل پنج بعد: «گروهي»، «اداري و اجرايي»، «فردي»، «محيط رواني» و «دانشي» هستند. در بعد اداري و اجرايي، «ملاك هاي ناصحيح ارزشيابي از معلم»، در بعد فردي، «مقاومت معلمان در يادگيري از همتايان»، در بعد دانشي، «دانش اجتماعي ضعيف»، در بعد محيط رواني «جانبداري نا آگاهانه از همكار»، «ترس از ايجاد اختلاف به دليل مشخص شدن تفاوت ها» و «رقابت بر سرمنافع» و دربعد گروهي، «ارتباطات ضعيف بين اعضا» داراي بالاترين رتبه بودند.