عدالت تعاملي در مدرسه، روابط انساني و اخلاق

روابط انساني و اخلاق يكي ازنيازهاي مشترك جهاني و از لوازم عرضه ارائه اطلاعات و عرصه سياستگذاري است. نبودِ عدالت تعاملي درمدرسه به رابطه هاي سلطه جويانه، به اختلال در سازه هاي برنامه درسي و  غفلت از ضرورت هاي اجتماعي هم مي انجامد.‌ روش :مطالعه تحليلي توصيفي  انتقادي است و در مقام  روشِِ ارائه تجويز  وراهبرد : ارزشيابي  وسنجش راهبرد و كارآمدي عملي متعادل وهم افزايي معيار مورد نظراين نوشته است يافته ها: بي سوادي، بازماندگي از تحصيل،بي رغبتي به مدرسه يا گريز ازجمع ،مسئله فقر و مسكنت و حاشيه نشيني ها،در جهان كه رو به ازدياد و نيز وخيم تر شدن نيز دارد، تا حدي پيامد رفتار هاي يكطرفه به طور مشخص ضعف عدالت تعاملي در مدرسه  هم هست.  صورتِ غالبِ معضل به سبب انسداد ارتباطي ذي نفعان و كنشگران است كه  مي تواند در مدرسه تمام سطوح مشاركت و كيفيت را متزلزل كند و تعامل بين مثلث دانش، قدرت، اخلاق  را به زيان اخلاق ايجاد كند وعارضه يابي، ارتباطات نامطلوب،داوري و ارزشيابي را دشوار مي سازد. نتايج:اين انسداد به تشكيل هسته سخت مديريتي و حتي سرمايه اجتماعي تاريك منجر مي شود. مي شود گفت ماهيت سرمايه اجتماعي تاريك به مثابه يك هسته ي سخت غيرقابل نفوذ و در پستو است ،گاه بوروكراسيبه معني مثبت آن –را هم  به خدمت خود در مي آورد .بحث:مدرسه نيز به مثابه يك سازمان  مي تواند دچار سرمايه اجتماعي تاريك شودو شفافيتِ ارزشيابي  وفرايند تصميم گيري مربوط هم مختل شود. عدالت تعاملي يكي  ازخطوط راهنماي عمل است .عدالت تعاملي هم زمينه وهم انگيزه و هم زهدانِ توانايي در ايجاد و گسترش وفاق اجتماعي و فرايندهاي مرتبط با تفاهم و توافق بر سر عمل تربيتي است.