شناسايي ابعاد و سنجش وضعيت مؤلفه‌هاي بهسازي دبيران: مطالعه موردي دوره متوسطه استان تهران

پژوهش حاضر با هدف شناسايي و سنجش مؤلفه‌هاي بهسازي معلمان مقطع متوسطه استان تهران انجام پذيرفت. روش پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه گردآوري اطلاعات، توصيفي ‌ پيمايشي بود. از نظر نوع داده آميخته از نوع اكتشافي بود. جامعۀ آماري در بخش كيفي پژوهش، شامل خبرگان جامعۀ علمي و متخصصان بهسازي منابع انساني آموزش و پرورش بودند كه در اين پژوهش 14 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند و اصل اشباع نظري به ‌عنوان مصاحبه شونده درنظر گرفته شد. جامعه آماري در بخش كمي، شامل كليه معلمان مقطع متوسطه استان تهران كه به شيوه نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي طبقه‌اي نسبي انتخاب شدند، ابزار پژوهش در بخش كيفي، شامل مصاحبه و تحليل محتوا بود در بخش كمي، از ابزار پرسشنامه محقق‌ساخته استفاده شد. براي سنجش روايي صوري پرسشنامه از طريق اجراي آزمايشي، روايي محتوي و روايي سازه از طريق قضاوت خبرگان ومرور جامع ادبيات استفاده شد؛ همچنين به‌منظور محاسبه پايايي پرسشنامه از ضريب آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي بهره گرفته شد. تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش كيفي پژوهش از طريق كدكذاري، تحليل محتوا انجام پذيرفت و در بخش كمي در قسمت توصيفي و بخش استنباطي با استفاده از نرم افزار Spss و Amos انجام پذيرفت. يافته ها نشان داد، شايستگي هاي مورد نياز بهسازي معلمان در 8 بعد و 74 مولفه شتاسايي شده اند كه ابعاد آن شامل: شايستگي دانش پداگوژيكي و موضوعي ، شايستگي فناوري، شايستگي پژوهشي، خودبالندگي، شايستگي‌هاي پايه، شايستگي اجتماعي عاطفي، شايستگي اخلاقي معنوي و هويت حرفه‌اي مي‌باشد.