بررسي تطبيقي كهن الگوي كودك در قصه هاي كامل كيلاني و صمد بهرنگي بر مبناي نقد كهن الگويي (نمونه موردي 10 داستان از هر نويسنده)

نقد كهن‌الگويي كه برگرفته از آراي روان‌شناسانه‌ي كارل گوستاو يونگ است، در دوران معاصر از روش‌هاي مدرن نظريه‌ي نقد ادبي تطبيقي بر پايه‌ي نقد روان‌شناختي به‌شمار مي‌رود كه توجه بسياري از منتقدان معاصر را به خود جلب كرده است. اين گونه‌ي نقد ادبي در پي يافتن ارتباطي ميان ذهن نويسنده و ساختار كهن‌الگويي است. كهن‌الگو، صورت نوعي موجود در حافظه‌ي ناخودآگاه بشري است كه در ابعاد متعدد زندگي افراد در قالب افكار، اعمال و رفتار‌هاي گوناگون بروز مي‌كند. كهن‌الگوي كودك به‌منزله‌ي يكي از انواع كهن‌الگو‌ها، خود، قابليت تقسيم به انواع ديگري دارد و به بررسي جنبه‌هاي مختلف كودكي درون افراد مي پردازد. نويسندگان در مقاله‌ي حاضر به بررسي اين كهن‌الگو در داستان‌هاي دو تن از نويسندگان مشهور ادبيات عربي و فارسي يعني كامل كيلاني و صمد بهرنگي مي‌پردازند و تلاش مي‌كنند تا جنبه‌هاي مختلف بازتاب كهن‌الگوي كودك را در آثار اين دو بررسي نمايند و بدين نكته دست يابند كه كهن‌الگوي كودك در بسياري از داستان‌هاي آنان بروز يافته است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد بسياري از جنبه‌هاي مختلف كهن‌الگوي كودك در قصه‌هاي دو نويسنده، نزديكي و همساني انديشه‌ي آنان را بازمي‌نمايد و داستان‌هاي آنان مي‌تواند تجلّي‌بخش روحيات و زندگي فردي و قومي آنان باشد. واژه‌هاي كليدي: ادبيات كودك، صمد بهرنگي، كامل كيلاني، كهن‌الگو.