خوانش ترجمه هاي دعاي عرفه در پرتو نظريۀ زيبايي شناسي دريافت آيزر

"زيبايي‌شناسي دريافت" ولفگانگ آيزر يكي از شاخه‌هاي مربوط به نظريۀ دريافت در زبان‌شناسي و ادبيات است. اين نظريه با تأكيد بر دريافت خواننده، در پي آن است كه مترجم متن، به عنوان يكي از خوانندگان، چگونه و با چه روش‌هايي خلأها و شكاف‌هاي يك متن را براساس دريافت خود پر مي‌كند. پژوهش حاضر با روش توصيفي- تحليلي از نوع انتقادي و در پرتو نظريه ولفگانگ آيزر، ترجمه‌هاي آقايان شجاعي، الهي‌قمشه‌اي و مؤيدي، از دعاي عرفه را به‌عنوان يك متن ادبي، برگزيده و پس از بررسي انواع شكاف‌هاي متن اصلي دعا، چگونگي بازتاب آن‌ها به زبان فارسي را واكاوي نموده است. برآيند پژوهش نشان داد كه بخش مجازي زبان(استعاره، كنايه، مجاز مرسل و تشبيه) نامتعين‌ترين بخش دعاست و استعاره، بيشترين حجم شكاف زباني را به خود اختصاص داده ‌است. مترجمان براي پر كردن اين فضاهاي خالي، از دو روش حذف و برجسته‌سازي بهره برده‌اند و از ميان مترجمان، شجاعي، با ترجمه‌اي آزاد از اين دعاي شريفه، بيش از ديگران از روش برجسته‌سازي براي بازخواني يا به اصطلاح سفيدخواني فضاهاي خالي استفاده كرده است.