الگوي تاريخ معرفت و معاد معنا در انديشه «شهاب الدين يحيي سهروردي»

سهروردي در حكمت اشراق، الگويي از تاريخ معرفت را پي مي گيرد كه پيش از او در متون صوفيه صورت بندي شده است. اين نقشه تاريخي كه مبتني بر حديثي منسوب به پيامبر اسلام(ص) است، آينده معرفت باطني اسلام را پس از پيامبر(ص) پيشگويي مي كند و براي سرنوشت معرفت الهي در زمين، سه مرحله تعيين مي كند: دوران علم حضوري، دوران امانت معنا در كلمه و دوران تبديل استعاره به رمز. سهروردي به اين نقشه تاريخي بازمي گردد و با تعريفي كه از حكيم الهي و نقش وي در تاويل رموز عارفان عرضه مي كند، تكمله اي را براي تاريخ معرفت رقم مي زند. مرحله چهارمي كه سهروردي بر اين الگوي تاريخي مي افزايد، مرحله معاد معنا به حقيقت آن است و تعريف آن تنها با رجوع به كليت نظام حكمي سهروردي ممكن مي شود. مقاله حاضر مي كوشد تا اين الگوي تاريخي را از متون صوفيه استخراج كند سپس به تبيين نقش سهروردي در تكميل آن بپردازد.

فاقد چكيده مي باشد